Het moet een zeer inspirerende episode zijn geweest in het leven van deze heren. Ik kan best lachen om simpele humor, maar dit is werkelijk te triest voor woorden. De muziek handelt over pies- en poephumor waar zelfs je kleine broertje zich nog voor zou schamen. Piss Piňata? Zelfs Robert Jensen kan beter dan dit. Relationshit? Gefeliciteerd, u bent de tienduizendste bedenker van deze grap. Wie ooit in Noorwegen is geweest, weet dat het een prachtig land is, maar de alcohol is stervensduur. Ik wil absoluut niet weten hoeveel geld er op deze manier gestoken is in deze ronduit verschrikkelijke plaat.
Mongo Ninja doet een serieuze gooi om de meest zielige thrash metalband van het jaar te worden. Ik geef toe dat de gitaarsolo’s soms nog best gaaf zijn, maar de rest is eentonig, lomp zonder enige nuance en vooral saai. De enige constante factor is het snelle gereutel en van opbouw hebben deze zuiplappen duidelijk geen kaas gegeten. Geen idee wie er achter de microfoon staat, maar het is een vijfderangs schreeuwlelijk. Wat me nog het meest verbaast is dat een prima label als Indie Recordings zich aan deze troep waagt. U zijt hierbij gewaarschuwd. Metalfan.nl staat niet in voor hersenschade na het beluisteren van deze plaat.
Tracklist:
1. Nocturnal Neanderthal
2. Ota Benga
3. Fuckher!
4. Victim #13
5. A Slow Death
6. Horrified And Horny
7. Cold Night For A Hothead
8. Bumfight At Gunerius
9. The Bible And The Beatles
10. Piss Piñata
11. Japanese Flag
12. Relationshit
13. Motörheadache
14. And You Will Know Us By The Stench Of Cock
15. Nå Er Det Nok!