Het reviewen is eigenlijk niets anders dan je door een mand vol zure appels heenbijten. Om de zoveel tijd vind je net dat ene pareltje dat al je werk de moeite waard maakt. Natuurlijk is niet alles slecht, maar omdat je veel platen hoort in een jaar tijd, gaan de middelmatige platen ook sterk vervelen. Plector is helaas zo�n dieptepunt dat je opgestuurd kan krijgen. Geef toe: wekt dit artwork je nieuwsgierigheid? Herbergt de bandnaam ook maar een greintje genialiteit? In de verste verte niet.

Vijfendertig minuten lang heeft er fantasieloze death/thrash metal door mijn woonkamer geschald. Om er zeker van te zijn dat ik er niet naast zou zitten met mijn oordeel, heb ik zelfs een tweede keer op play gedrukt. Echt alles heb ik eerder gehoord: de eeuwige gruntpartijen, de dubbele basdrums, de halve gitaarsolo�s. Slechts de regelmatig vari�rende tempo�s weerhouden me ervan om ruim onder de veertig punten te duiken.

Is dit dan alles? Nee, de heren van Plector hebben zowaar een nog belabberder woordenschat dan Max Cavalera. Er wordt gretig gestrooid met de fuck�s en ook enige thematiek is de band vreemd. De foto met de opgestoken middelvingers bevestigt dit verhaal alleen maar. Snelle kopers worden ook nog eens gestraft met een bonustrack.

Tracklist:
1. Spiteful Love
2. Past Is Done
3. Alcoholic Refuge
4. Slave Until You Die
5. Emotions Decline
6. Embrace Our Shit
7. Apathic Mind
8. Kill Yourself Inside
9. Released Aggression
10. Die Alone (Bonus Track)