Het grootste voordeel van Kristines solo-albums is wat mij betreft dat de subtiele, toegankelijke nummers de zangeres de gelegenheid geven om haar prachtige stem ten volle te etaleren. In een scene waar veel bands zich beroepen op zangeressen die zo dicht mogelijk tegen een opera-stemgeluid aanzitten, is het verleidelijke, ingetogen stemgeluid van Liv Kristine een ware verademing. Ook op Skintight komt haar stem weer uitstekend tot zijn recht. Toch vind ik dit album persoonlijk een stap terug ten opzichte van het in 2006 verschenen Enter My Religion. Dat is vooral aan de kwaliteit van de nummers te wijten. De nummers op Enter My Religion waren simpelweg van een hoger niveau, terwijl Skintight toch een aantal nietszeggende nummers bevat.
Hoewel het album uitstekend begint met drie prachtige nummers (het titelnummer, het ingetogen Twofold en het uptempo, frivole Train To Somewhere) zakt het niveau daarna ietwat in. Zo zijn met name Love In Grey en Life Line gewoon saaie nummers, die ondanks de mooie zang van Liv Kristine niet weten te boeien. Daar staat met het schitterende The Rarest Flower dan wel weer n van de mooiste nummers van Liv Kristine tegenover: een prachtige, ingetogen, breekbaar gezongen ballad.
Met een lengte van slechts 35 minuten n een aantal iets mindere nummers, blijf ik echter vooral achter met de gedachte dat hier veel meer in had gezeten. Skintight is een aardig luisteralbum geworden dat vooral een leuk album is voor de wat meer open-minded fans van de zangeres, maar ontbeert toch de compositorische kwaliteit om tot een echt succesalbum gerekend te kunnen worden.
Tracklist:
1. Skintight
2. Twofold
3. Train To Somewhere
4. Love In Grey
5. Emotional Catastrophies
6. Life Line
7. Boy At The Window
8. Wonders
9. Versified Harmonies
10. The Rarest Flower
