Ik heb even achter mijn oren zitten krabben toen ik de stijlomschrijving van de band zelf las: een mix van zangloze rock/metaltunes met flarden post-hardcore, sludge, doom en stoner. Juist� Metal-archives maakt me ook niet veel wijzer. Uiteindelijk werp je maar gewoon de cd in de speler en wat blijkt? Het is gewoon post-rock. Daar was dus al die moeite voor. Zelfs de omschrijving �zangloos� gaat niet helemaal op. Weliswaar bevat het album geen teksten, maar wel heuy-heuy-koortjes.

Tomydeepestego is een Italiaanse band dat met Chronophage toe is aan hun tweede album. Voor de tweede maal wordt er een muzikaal landschap gecree�rd, waar het soms prettig vertoeven is. Cicades slaagt daar moeiteloos in. Het nummer bevat een prachtige riff en sterke opbouw. Het is jammerlijk dat ik dat niet over de rest van het album kan zeggen. De muziek zou een leidende rol moeten spelen, maar de hele luistersessie wacht ik instinctief af tot wanneer die zanger nou invalt. Zo dominant is de muziek niet. Dat probleem heb je wel vaker met post-rock. De sfeer zit er goed in, maar de meeste mensen houden dit niet lang vol. Ik kan ze in het geval van Chronophage geen ongelijk geven. Na Controversy (Act I, Inferno) is het vooral herhaling wat je hoort. Dezelfde riffs, dezelfde ritmes en hetzelfde gebrek aan opbouw.

Het maakt Chronophage niet direct een slecht album. Als achtergrondmuziek is het uitermate geschikt, behalve als je een feest hebt. Tomydeepestego zou misschien een carri�re moeten overwegen in het schrijven van muziek voor post-apocalyptische films.

Tracklist:
1. Dr. Disagius
2. Cicades
3. Controversy (Act I, Inferno)
4. J.H.I.
5. El Hombre Loco (Desde Generaciones)
6. Crepuscolo (Act II, Purgatorio)
7. Milla
8. Libero Arbitrio (Act III, Paradiso)