Gillende tienermeisjes, een soort van gedurfde 3 Doors Down of Blink 182, toegankelijke emo met een metaltwist, barstensvol gelikte rockriffs. Zomaar wat gedachtes die in me opkwamen bij het horen van deze plaat. De liefhebber van bruut ramwerk heeft al gelijk wel door dat hij deze plaat maar beter over kan slaan. Het staat bol van de simplistische riffjes en emozang waar menigeen jeuk van krijgt. Is deze plaat het dan wel waard?
Nouja, als je niet zo allergisch bent voor de bovengenoemde ingredinten dan valt er nog best wat te beleven aan deze plaat. Waar Three Doors Down netjes binnen het framewerk van top 50 blijft laat Senses Fail zich rustig gaan. Gecontroleerde, getimede agressie zorgen voor een goede afwisseling op de gelikte, goed meezingbare rockriffs. Het zit wat dat betreft allemaal wel goed in elkaar al had de productie wel wat ronder en voller gekund. Die gitaren staan wel heel erg schel in de mix.
En toch blijft dat 'gillende tienermeisjes'-gevoel telkens de kop opsteken. Volwassen stukken posthardcore komen helaas maar zelden voorbij. Het is allemaal wat te emo om echt van metal te kunnen spreken. Maar de statistieken wijzen uit dat hier best een grote markt voor is. U weet van uzelf wel of u zich in deze markt thuis voelt.
Tracklist:
1. The Fire
2. Saint Anthony
3. New Year's Eve
4. Safe House
5. Coward
6. Landslide
7. Headed West
8. Lifeboats
9. Nero
10. Irish Eyes
11. Hold On
