Met het superstrakke Red Forest Alienation schiet de band in ieder geval uitstekend uit de startblokken. Door de genadeloos hakkende riffs, het bij vlagen haast mechanische drumwerk, en de lompe, ietwat hese grunt van Cosmo komt dit nummer uitstekend tot zijn recht. Muzikaal gezien tapt de band uit hetzelfde straatje als ook Zyklon en het eerder genoemde Mindgrinder. De nadruk ligt op felle, staccato riffs met weinig ruimte voor melodieus soleerwerk. Dat wordt nog eens benadrukt door de zware, maar ook ietwat droge productie. Tijdens het donkere, slepende Numbered Days duiken ook nog wat lichte Satyricon-invloeden op (in de vorm van de tegendraadse riffs). Stuk voor stuk vette nummers die laten horen hoe moderne death / thrash metal anno 2010 dient te klinken.
Toch heb ik één groot probleem met The Wretched End. Muzikaal gezien staat Ominous als een huis. Ieder nummer klinkt vet, agressief en krachtig. Bovendien weten deze heren wat ze doen en beheersen ze hun instrumenten. Het grootste nadeel is echter dat ook na meerdere luisterbeurten de nummers te veel op elkaar blijven lijken. Uiteindelijk zorgt dat ervoor dat Ominous weliswaar vol vette nummers staat, maar dat de onderlinge inwisselbaarheid te groot blijft. De enige nummers die echt opvallen, zijn het eerder genoemde Red Forest Alienation, Numbered Days en het Behemoth-achtige The Juggernaut Theory. Als de heren dan ook aan deze onderlinge inwisselbaarheid zouden werken, zou de opvolger pas écht een knaller kunnen worden.
Tracklist:
1. Intro
2. Red Forest Alienation
3. The Armageddonist
4. Last Judgement
5. Of Men And Wolves
6. Numbered Days
7. With Ravenous Hunger
8. Fleshbomb
9. Human Corporation
10. Residing In Limbo
11. The Juggernaut Theory
12. Zoo Human Syndrome