Van de drie grote Teutoonse thrash metalbands is Sodom altijd degene geweest die hier met de meeste kritiek te maken kreeg. Het valt inderdaad niet te ontkennen dat Tom Angelripper ooit geprobeerd heeft om iets nieuws te doen met zijn band, maar waar Kreator en Destruction nog wel eens het spoor bijster waren, was het Sodom die steevast kwaliteit afleverde. Sodom was een hoogtepunt in hun carrière en mede daarom waren mijn verwachtingen voor In War And Pieces hooggespannen.
En om heel eerlijk te zijn valt het nieuwe album me tegen. Waar de oude albums al snel een brede grijns op mijn gezicht weten te toveren, groeit In War And Pieces traag. Erg traag. Het titelnummer opent lekker en Hellfire zet de traditie van Sodom voort, maar de songs die volgen zijn vlees noch vis. Sodom probeert duidelijk agressief uit de hoek te komen, maar klinkt braaf in vergelijking met albums als Code Red of Get What You Deserve. Aan de andere kant mis ik de songgerichte benadering van het vorige album.
Het doet me pijn om een van mijn favoriete bands zo te bespreken. Ik probeer goede punten te vinden, maar vind er weinig. Uiteraard is er de Duitse degelijkheid. In War And Pieces bevat een aantal sterke momenten, maar Sodom kopieert ook gretig van hun oude albums. De productie is glashelder en modern en voor het eerst sinds ’Til Death Do Us Unite is er weer een Duitstalige song. Met Knarrenheinz heeft de mascotte van Sodom eindelijk een naam gekregen. Zoals gewoonlijk is het een van de leukere nummers op de plaat, maar Ausgebombt laat hier niets van heel. Na verschillende luisterbeurten concludeer ik dat ik liever weer eens een plaat als Agent Orange of Tapping The Vein in de cd-speler gooi.
Tracklist:
1. In War And Pieces
2. Hellfire
3. Through Toxic Veins
4. Nothing Counts More Than Blood
5. Storm Raging Up
6. Feigned Death Throes
7. Soul Contraband
8. God Bless You
9. The Art Of Killing Poetry
10. Knarrenheinz
11. Styptic Parasite
