Helaas is de muziek een stuk minder leuk dan de verpakking. Ze kunnen hun eigen genre niet eens goed benoemen. Het vijftal beweert moderne groove/thrash metal te spelen. Ik moet ze nageven: gevoel voor humor hebben ze in ieder geval. Maar deze muziek valt absoluut niet in de zojuist genoemde categorie. Yverdoom is gewoon zon band dat vaag zweeft tussen metalcore en deathcore. En dan ook nog eens een heel matige variant.
Na een uiterst irritante intro, dat meer weg heeft van een kapotte kopieermachine, komt de band met een doodsaai repertoire op de proppen. Het is chaotisch, rommelig en kan over de hele lengte niet boeien. De mannen zijn allesbehalve inventief in hun composities. Of het moet de intro zijn Putaquepariu, dat qua percussie veel weg heeft van Sepulturas baanbrekende album Roots. Voor de rest is het allemaal uit hetzelfde vaatje getapt waar zoveel andere bands al aan hebben zitten lurken. Absoluut dieptepunt is wel het instrumentale nummer Minus Vox, waar de chaos compleet de overhand neemt. Ritmes kloppen niet meer, de riffs zijn rommelig en het neigt naar simpel knip- en plakwerk.
Voor de rest is de kwaliteit van het album nog wel degelijk. Het is niet zo dat Pestalozzi Platz Massacre slecht is, omdat de jongens er niks van bakken. Wel is het veel te chaotisch en dodelijk saai. Waarom ze hebben gekozen voor dat platgetreden metalcorepad is mij een raadsel. En als je dat doet, laat het tenminste nog een beetje spannend klinken. Dat is hier absoluut niet aan de orde. Maar nu weet ik tenminste waarom die geit zo boos kijkt.
Tracklist:
1. Jah Blast
2. Another Step To Hell
3. The Luminous Path
4. Minus Vox
5. Putaquepariu
6. Youre My Ragweed
7. Ordinary Warrior
8. Systems Overload
