Laten we met de positieve aspecten van de plaat beginnen. Songs als Blame en Rotten Structure zitten uitstekend in elkaar en kennen veel interessante momenten. De band strooit graag met technische opsmuk, maar doet dat in deze nummers met een songgerichte flair, zodat het nergens te moeilijk wordt. Elders op het album staan ook nog een aantal sterke nummers met lekkere riffs en leuke geluidseffecten. Meestal leveren deze industrile invloeden leuke muziek op, maar wanneer men er in het zwakke Fog Of War ook nog een vals gezongen poprefrein in gooit, heb ik er even genoeg van. Collateral Damage daarentegen, profiteert wel duidelijk van de keyboards en freaky geluidjes, waardoor dit nummer qua sfeer soms doet denken aan het geniale debuut van Dimension F3H.
Ik noemde zojuist al even de zwakke zang en dat is helaas een blijvend euvel. De agressieve vocalen zijn prima, maar het clean zangwerk is erg onzuiver en niet bijster creatief ingevuld. Zo komt het allemaal nogal repetitief over en doen sommige passages een haastklus vermoeden. Vanwege de hoeveelheid gave death metalstukken, de uitstekende productie en spannend muzikaal gefreak, waag ik dat te betwijfelen, maar het is jammer dat Thy Disease de boel niet continu interessant weet te houden. Nu blijven de Polen qua gehele indruk steken op gehate termen als redelijk en best aardig. Flikker gewoon die zwakke zang eruit en flirt niet teveel met simpele poprefreintjes en je hebt de volgende keer een klasse plaat in handen. Over de dramatische covers van Madonna (Frozen, gruwelijk) en Depeche Mode (Sinner In Me, tenenkrommend), wil ik het dan ook niet meer hebben.
Tracklist:
1. Blame
2. Fog Of War
3. Rotten Structure
4. Collateral Damage
5. Nightmare Scenario
6. Moral Supremacy
7. Freedom For Anshur-Za
8. Code Red
9. Generals' Speech
10. Salah-Dhin
11. Sinner In Me (bonus track)
12. Frozen (bonus track)
