Ik was al erg in m'n nopjes met het debuut van die andere Doomband die Firebox stuurde, Until Death Overtakes Me, maar deze cd van het Finse My Shameful is ook zeer aardig! Met ook nog de avantgarde Doomband Aarni en het door mijn collega Kristof aangeprezen Pantheist in de gelederen, is Firebox een label dat ik de komende jaren nauwlettend in de gaten ga houden.
My Shameful is net als Until Death Overtakes Me een eenmansband, in dit geval van Sami Rautio. Net als z'n Vlaamse collega opereert Sami in de zeer trage regionen van het Doom Metal genre, al is My Shameful een tikje minder excentriek en iets gangbaarder. Centraal staat een vet gitaargeluid, dat in combinatie met de unieke vocalen een hopeloos, nihilistisch vacu�m cre�ert. En de vocalen zijn zeker uniek. De lage kreunstem klinkt als Peter Steele die net vijftien joints weggewerkt heeft, en het gebruik van grunts en screams doet denken aan de werkwijze van Doom-koningen Esoteric. U bent gewaarschuwd.

Na een korte intro begint het 'feest' met het beklemmende "Scattered Ashes", dat gelijk al een miserabele sfeer schept door middel van melancholische vocalen en onprettige riffs. Het nummer kent een zeer spannende opbouw. "Blackend Lies" is werkelijk een Doom-parel van respectabele proporties. Trage, beukende drums, zang die varieert van Sami's karakteristieke kreunzang, tot spookachtig gefluister en screams die door merg en been gaan� werkelijk schitterend. Wat kan die man Doomen!

"A Saddened Sunset" is een wat vreemdere compositie. Het lijkt niet een duidelijke richting op te gaan, waardoor het een wat monotoon karakter heeft. De vocalen zijn in dit nummer wederom fantastisch, op meerdere lagen waarneembaar, zoals ook het geweldige Esoteric dat doet. Het daaropvolgende "The Wind That Burns All" is zeer de moeite waard vanwege het superzware geluid, dat je als een dwangbuis gevangen zet en je pas laat gaan als het nummer voorbij is. De zeer toepasselijke productie van deze plaat werpt vooral z'n vruchten af in dit nummer, dat een indrukwekkend en overweldigende muur van gitaar en grunts opwerpt. Werkelijk geen straaltje zonlicht weet zich een weg te vinden door het dikke muzikale gebladerte.
Als een buldozer met een snelheidslimiet van ��n meter per uur verplettert "Beneath" botje voor botje je machteloze lichaam. Een bulderend, nietsontziend beest van een Doom compositie die mijn liefde voor het genre euforische hoogtes doet bereiken. Hoe heerlijk is het om even een uurtje in pure mis�re te kruipen, om je mee te laten slepen in de claustrofobische dimensie van de Doom Metal. "I Fear" is voor zover mogelijk nog zwartgalliger. De afwisseling tussen bulderende geluidsmuren en transparant klinkende passages met synths schept een uiterst minimalistisch vorm van dynamiek, en laat je met sadistische intentie even wat frisse lucht scheppen voordat je weer af wordt gevoerd naar de put van rottende karkassen en menselijke uitwerpselen.

Het afsluitende "Blamed" vormt de persoonlijke apocalypse voor de luisteraar. "Blamed" is het mes dat de ader doorsnijd die essentieel is voor overleven. "Blamed" is het bericht dat vertelt dat de enige persoon die je nog had in dit leven, zojuist een dodelijk ongeluk heeft gehad. Het enige wat je nu nog te doen staat, is sterven.

Tracklist:
1. Intro
2. Scattered Ashes
3. Blackend Lies
4. A Saddened Sunset
5. The Wind That Burns All
6. Beneath
7. I Fear
8. Blamed