Klinkt vrij somber, niet? Gelukkig heeft Elvenking het met Red Silent Tides weer helemaal te pakken. Het is een tijd geleden dat ik zo'n sprankelend, energiek en divers album heb gehoord. Weg zijn de grunts, vergeten zijn de monotone riffs en laaggestemde gitaren. Ook de powermetal en folk zijn ietwat naar de achtergrond gedrongen. Elvenking kiest tegenwoordig voor hardrock! Bewijsstuk #1: What's Left Of Me. Ook in Those Days, The Play Of Leaves en Possession wordt duidelijk dat het allemaal niet zo snel meer hoeft. Damnagoras' zang gaat nog maar sporadisch de hoogte in, maar blijft uniek.
Spontaan denk ik even aan Edguy, die dezelfde ontwikkeling heeft doorgemaakt.
Mocht je een beetje angstig van al die veranderingen worden, dan kun je altijd nog naar het vertrouwd klinkende Runereader of Your Heroes Are Dead luisteren. Verder worden in The Last Hour lustig invloeden gekopieerd van de oude Children Of Bodom, maar het maakt allemaal niet uit. Het klinkt vet, het werkt.
Is Red Silent Tides het album dat Heathenreel kan doen vergeten? Nee. Daarvoor is Heathenreel te uniek en Red Silent Tides te verschillend. Gelukkig is dat ook niet de opzet van de band. Met hun hele discografie laat de band merken dat ze doet wat ze wil, daarbij zoveel mogelijk plezier hebbend. Dit album is daar de eerste cht succesvolle vrucht van. Vergeet hem vooral niet te plukken.
Tracklist:
1. Dawnmelting
2. The Last Hour
3. Silence De Mort
4. The Cabal
5. Runereader
6. Possession
7. Your Heroes Are Dead
8. Those Days
9. This Nightmare Will Never End
10. What's Left Of Me
11. The Play Of The Leaves
