Het is alweer vier jaar geleden dat hun laatste release Hosannas From The Basements Of Hell uitkwam en die was overtuigend. In die vier jaar tijd is er een hoop gebeurd bij Killing Joke, met het verlies van bassist Paul Raven als dieptepunt. De originele bassist en vaste producer Youth keerde echter weer terug naar het nest en nu is Absolute Dissent een feit. Killing Joke uit 2003 was nog een ruig stampende metalplaat en Hosannas was een redelijk verlengstuk daarop, maar voor Absolute Dissent wordt een wat meer gevarieerd muzikaal palet gebruikt in de vorm van metal, punk en electro.
De plaat opent met het titelnummer en het is meteen een Killing Joke nummer als vanouds: breed uitgesponnen stampende industrial met zanger Jaz Coleman furieus sputterend en brullend over het onrecht in de wereld. Dit is de Killing Joke die ik graag hoor en ik kan niet wachten om dit nummer live te horen. The Raven King is overduidelijk een eerbetoon aan Paul Raven en een prettig nummer met stevige baslijn. Het is echter even schrikken bij European Super State, want dat is wel een heel blij electropopdeuntje, wat we eigenlijk niet meer gehoord hebben sinds Brighter Than A Thousand Suns (1986). Er was een goeie reden dat Killing Joke afscheid nam van dit geluid eind jaren 80, omdat dit zeker niet hun beste werk had voortgebracht en de commercie dicteerde hoe deze band moest klinken. Dat neemt echter niet weg dat European Super State nog best een aardig nummer is, maar ik hoor ze liever briesen en stampen.
Ondanks dit nummer en nog een aantal andere overduidelijke electro-momenten is Absolute Dissent absoluut de naam Killing Joke waardig. Zeker als je naar instant klassiekers als In Excelsis, Depthcharge en de prachtig sfeervolle afsluiter Ghosts Of Ladbroke Grove luistert. Hier en daar doen de nummers me zelfs denken aan hun debuut uit 1980! Eigenlijk is het zo dat Absolute Dissent qua geluid een beetje een vergaarbak is van alle muzikale uitstapjes die de mannen van Killing Joke in hun oeuvre hebben gedaan. Bovendien is Killing Joke na 32 jaar nog net zo overtuigend als in 1978. De muziek is veranderd van puntige punk via poppy electro naar ruige industrial, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan.
Iedere metalliefhebber zou eigenlijk het volledige oeuvre van Killing Joke moeten bezitten, maar om te beginnen is Absolute Dissent een goede start. Een prima release van een legendarische band die nog altijd zijn wilde haren niet kwijt is.
Tracklist:
1. Absolute Dissent
2. The Great Cull
3. Fresh Fever From The Skies
4. In Excelsis
5. European Super State
6. This World Hell (Die, Long Pig!)
7. Endgame
8. The Raven King
9. Honour The Fire
10. Depthcharge
11. Here Comes The Singularity
12. Ghosts Of Ladbroke Grove
