De stijl benadert erg die van bands als Daylight Dies en het eveneens Italiaanse Novembre, maar The Foreshadowing heeft een eigen koers uitgestippeld. Een belangrijk verschil met voorgenoemde bands is namelijk het gebrek aan grunts. Veel gothic/doom heeft zich niet helemaal van de funeral doom kunnen ontworstelen, maar The Foreshadowing is dit wel gelukt. Enkele bandleden waren werkzaam bij de alternatieve rock van Klimt 1918, dus misschien lagen extreme metaluitingen sowieso niet zo voor de hand. Er worden geen extremiteiten opgezocht, dus verwacht ook geen knallende riffs of double bass drumwerk. Deze keuze maakt de muziek in dit geval alleen maar beter.
Het thema van het album is namelijk het einde van de mensheid en Oionos schetst de troosteloze sfeer die rest als er geen levende ziel meer te bekennen is. Al het leven is verworden tot objecten die slechts nog kunnen reflecteren op het verleden. En ja, dit concept komt juist over door de serene kalmte van de muziek. Het apocalyptische gehalte krijgt nog extra vorm door twee referenties aan een atoomdreiging. Zo wordt het beroemde citaat van de geestelijk vader van de atoombom, Robert Oppenheimer, gebruikt in de afsluiter Revelation 3:11. Het combineert schitterend in het verder instrumentale nummer. Daarnaast is er ook nog een verrassende cover van Stings Russians opgenomen, in lijn met de dreiging van de Koude Oorlog.
The Foreshadowing heeft het tweede geslaagde album op rij afgeleverd en mag niet gemist worden door de gothic/doom-liefhebbers. Oionos voldoet aan alle mistroostige en meevoerende verwachtingen die het genre zich kan wensen. En nu tijd voor wat vrolijkers...
Tracklist:
1. The Dawning
2. Outsiders
3. Oionos
4. Fallen Reign
5. Soliloquium
6. Lost Humanity
7. Survivors Sleep
8. Chant Of Widows
9. Hope. She's In The Water
10. Russians
11. Revelation 3:11
