Audio Secrecy is de langverwachte opvolger van het uitmuntende Come What(ever) May. Deze plaat ontving al veel lovende kritieken en daarom zou het logisch zijn dat dit nieuwe werk ook volledig in het verlengde zou liggen van haar opvolger. Dat is echter niet zo. Dit album voelt flink wat gelikter en radiovriendelijker aan, maar desondanks is het een verzameling van prima gecomponeerde tracks. Minpunt is dat het gif er wel voor het grootste deel uit is ten opzichte van het vorige album en er meer ruimte is gecreerd voor een breed scala aan (semi-)ballads.
Maar zijn die ballads dan ook slecht? Nee, allerminst. Corey Taylor toont andermaal aan dat zijn vocale kwaliteiten niet alleen bij geschreeuw liggen. Hoewel de tracks af en toe cheesy overkomen, houdt Taylor de boel bij elkaar met een krachtige rockstem. Dit komt goed naar boven in Miracles en Pieces. Overigens geldt dit niet voor alles. Zo komt bijvoorbeeld Dying wel over als een erg slap nummer.
Er staat ook nog een aardig handvol rockers op deze plaat, waaronder de twee hoogtepunten van de plaat: Mission Statement en The Bitter End, waardoor het tempo van de plaat iets opgevoerd wordt. Dat is wel prettig, want over de gehele lengte heeft het album wel wat peper nodig. Hierdoor blijft de continuteit van deze plaat gewaarborgd.
Stone Sour levert met Audio Secrecy een prima en degelijke plaat af. Het kan echter bij verre niet tippen aan Come What(ever) May en had er gerust wat meer gif in gemogen. Wel is de tijd aangebroken dat we de band definitief los gaan zien van Slipknot, want met dit album bewijzen ze dat ook prima te kunnen gedijen zonder de schaduw van het gemaskerde gezelschap over hun heen.
Tracklist:
1. Audio Secrecy
2. Mission Statement
3. Digital (Did You Tell)
4. Say You'll Haunt Me
5. Dying
6. Let's Be Honest
7. Unfinished
8. Hesitate
9. Nylon 6/6
10. Miracles
11. Pieces
12. The Bitter End
13. Imperfect
14. Threadbare
