De plaat opent met een typerend Volbeat-nummer in de vorm van The Mirror and the Ripper. Dit nummer is uptempo, met stuiterende zang zoals we dat kennen van Michael Poulsen en een lekker meezingrefreintje, waarmee de toon meteen gezet is: Het gaat hier om Volbeat, mensen! Heaven Nor Hell is een erg poppy nummer, dat doet denken aan Green Day ten tijde van Dookie. De mondharmonica is leuk gedaan en geeft het geheel een beetje een bluessfeertje. Fallen is de eerste single en daarmee ook meteen het meest commercile nummer van de plaat. Het heeft een irritant meezingbaar refrein en is juist daarom uitermate geschikt als single. Zeker niet mijn favoriete track, omdat het al snel in je hoofd blijft hangen.
Op Rock The Rebel / Metal The Devil stond al een bewerking van Johnny Cash Folsom Prison Blues in de vorm van Sad Man's Tongue en die truc halen ze nu weer uit. Het begin van 7 Shots klinkt namelijk precies zoals (Ghost) Riders In The Sky geschreven door Stan Jones, maar bekend geworden door Johnny Cash. Heerlijk countryachtig met zeer scherpe randjes, door gastzanger Mille Petrozza van Kreator en gitaarwerk van Michael Denner (Mercyful Fate).
A New Day heeft een uitermate catchy gitaartje, wat resulteert in een aangenaam poprocknummer waar het Volbeat-sausje op een prettige manier vanaf druipt. En van de hoogtepunten van deze plaat is 16 Dollars. Dit heerlijke, uptempo rockabilly nummer belicht een kant van Volbeat die ik sinds hun debuut niet echt meer heb gehoord. Stilzitten is hierbij onmogelijk. Magic Zone is op zich een aardig nummer maar heeft een erg vervelend en commercieel refreintje dat een beetje zeikerig overkomt. Niet echt een nummer dat positief blijft hangen.
En dan wordt het even slikken voor de gemiddelde Volbeatfan. Al bij de eerste noten van Evelyn blijkt dat dit nummer niet zo lieflijk is als de titel doet vermoeden. Barney Greenway van Napalm Death verzorgt hier namelijk de vocalen, en dit is zonder twijfel het ruigste Volbeat-nummer ooit. De stemmen passen goed bij elkaar en is zeker een hoogtepunt, alleen zou het nog beter zijn geweest als Poulsen en Greenway ook tegelijk zouden zingen in plaats van alleen om en om. Ik ben erg benieuwd of dit nummer ook live gespeeld gaat worden. Michael Poulsen kan tenslotte prima grunten, getuige zijn verleden in de death metalband Dominus.
Op zowel Being 1 als Thanks komt er ineens een hooligan voetbalkoortje om de hoek kijken, wat ik zonde vind, want de koortjes van de band zelf zijn al krachtig genoeg, en op deze manier komt het erg populair over. Op Being 1 is dit wat erger, maar Thanks heeft daarentegen een eigenaardige tekst waarin Poulsen al zijn fans bedankt. Bovendien is het refreintje Sing it out loud, sing it out proud wat we uiteraard al kennen (ook in hooligankoor) van Dropkick Murphys. Verder is dit nummer wel een prima afsluiter.
Volbeat zal nooit meer klinken zoals op de eerste plaat, en dat is ook wel goed. De band groeit en wordt volwassen. Ze hebben op Beyond Hell / Above Heaven in ieder geval niet voor de makkelijkste weg gekozen. Er staan natuurlijk wel wat commercile deuntjes op, maar het risico dat bij sommige nummers wordt genomen is erg aangenaam. De vierde van Volbeat is zeker geslaagd en minstens net zo goed als de vorige drie. Zoals altijd zullen er mensen zijn die m haten en mensen die m heerlijk vinden. Ik hoor bij de laatste groep. De limited deluxe edition heeft een dvd met een registratie van het optreden dat ze op 24 februari 2010 in 013 gaven, dus zeker de moeite waard!
Tracklist:
1. The Mirror And The Ripper
2. Heaven Nor Hell
3. Who They Are
4. Fallen
5. A Better Believer
6. 7 Shots
7. A New Day
8. 16 Dollars
9. A Warrior's Call
10. Magic Zone
11. Evelyn
12. Being 1
13. Thanks
