Enkele jaren geleden verraste Oostenrijk mij al met de band Serenity, deze keer brengt het land me een eveneens melodieuze band in de vorm van Juvaliant. Men speelt symfonische power metal met progressieve trekjes en kan het beste vergeleken worden met bands als Kamelot, Pagans Mind, Fairyland, Nightwish en een vleugje Symphony X. Om maar meteen met de deur in huis te vallen: liefhebbers van bovengenoemde bands kunnen Inhuman Nature met een gerust hart aanschaffen.
Juvaliant is het schoolvoorbeeld van een band die gebruik maakt van elk trucje om fans van het genre te binden. Epische koren, goed uitgedachte, technische gitaarsolos met een hoop gevoel voor melodie, toetsenlagen die nooit hinderlijk aanwezig zijn, maar tegelijkertijd voor een prachtig majestueus geluid zorgen en precies op de juiste momenten een flinke portie stevigheid. Het meest fijne is dat de gitaar nog goed op de voorgrond staat en hierdoor niet voor een Sonata Arctica situatie zorgt waar de gitaar alleen te horen is tijdens de solos. Nee, Juvaliant klinkt heerlijk symfonisch zonder het metalen randje te verliezen.
Voor sommigen zal zanger Thomas Strbler misschien een te licht stemgeluid hebben, hij heeft wel zeer sfeervolle zangpartijen en een zuivere strot. En de nummers zelf? Die zijn stuk voor stuk prima in het gehoor liggend en memorabel. Toegegeven, de openingsrif van Live To Die lijkt als twee druppels water op de opening van Set The World On Fire van Symphony X, maar afgezien van deze overeenkomst hebben de meeste songs een lekker eigen gezicht. Helemaal het elf minuten durende Cold Distance Of The Universe is een pareltje van jewelste. Juvaliant is dan misschien wel een ietwat gelikte band, het klinkt allemaal erg goed. Een prima debuut!
Tracklist:
1. Into The Abyss
2. Heroes (We Will Be)
3. Doomsday Machine
4. Live To Die
5. Hells Roundabout
6. Killing Child
7. On Wings Of Steel
8. Silent Agony
9. Cold Distance Of The Universe
