De Canadese band speelt een wonderlijk allegaartje van allerlei stijlen. Thrash metal, technische death metal en progressief power metalgeweld worden buitengewoon smaakvol met elkaar gecombineerd, zonder 'het liedje' te vergeten. Het ene moment klinkt de groep als een op hol geslagen Meshuggah en het volgende ogenblik wordt er met imposante riffs gestrooid die sterk aan Biomechanical doen denken. De toegankelijkheid van al die drukte is indrukwekkend. Net als bijvoorbeeld Arsis weet Divinity perfect hoe een goede song in elkaar moet steken, waardoor de heren nooit verzanden in oeverloos gefreak. Geëxperimenteerd wordt er overigens voldoende, maar altijd in dienst van het nummer en dat is knap, heel knap.
Prachtige melodielijnen, toffe gitaarsolo's en bergen riffs; Divinity springt er perfect mee om. De heldere vocalen klinken wat beperkt, maar dat is slechts een detail. Nummers als Transformation of het loeisterke Approaching The Singularity zijn simpelweg van grote klasse, vanwege de afwisseling en compositorische opzet. Zanger Sean Jenkins brult, krijst en schreeuwt de songs bovendien op een sterke en gevarieerde manier vol. De overweldigende productie geeft de nummers net dat beetje extra stootkracht om nog harder te overtuigen. Luister maar eens naar het schitterende Emergent. Dit nummer knalt vanaf de eerste luisterbeurt, maar blijft na meerdere draaibeurten nog steeds geheimen prijsgeven.
Zo schrijf je dus een sterke tech-death metalplaat. Muzikaal knallend en ingewikkeld, maar qua structuur toch heel logisch en pakkend. Geen gefuck met duizend noten per seconde, maar alles op de plek waar het hoort. Dankzij de soepele uitvoering klinkt alles als een klok, waardoor The Singularity de boeken in kan als één van de sterkste Canadese metalreleases.
Tracklist:
1. Abiogenesis
2. Beg To Consume
3. Lay In The Bed You've Made
4. Emergent
5. Transformation
6. Monsters Are Real
7. Embrace The Uncertain
8. Formless Dimension
9. Approaching The Singularity
.jpeg){kind=small}
