Dit eindproduct is black metal die iets te lief en gepolijst klinkt. De band wil zo demonisch mogelijk overkomen, maar schiet daarin zijn doel een beetje voorbij. De gitaren zijn erg melodieus en hadden wel wat meer smerigheid mogen hebben. De riffs en melodien klinken bekend en brengen niets nieuws. De zang is een standaard black metal gorgel die aangenaam klinkt, maar ook hier had het allemaal wel wat meer scherpe kantjes mogen hebben. Dit album is dan ook een verlengstuk geworden van hun vorige album Mushroom Clouds And Dusk , alhoewel de productie van dat album een stuk smeriger klonk dan deze plaat.
Hoogtepunt is Son Of The Dragon, dat een fatsoenlijke intro met subtiele akoestische gitaar heeft en qua structuur boven de rest uitstijgt. Het meest eigenaardige nummer is Virgin Destroyer Redeemer, dat een uitermate vervelend refreintje heeft en het best te omschrijven is als de aa-hoe-waa yell van Amerikaanse mariniers. Ook The Void Of Choronzon is wat vreemd, aangezien het refreintje voornamelijk bestaat uit Free, free, free, the void of Choronzon, wat mij meteen deed denken aan Free Nelson Mandela van The Special A.K.A., niet meteen de connectie die Thornium voor ogen had vermoed ik.
Al met al genomen is Fides Luciferius zeker de moeite waard en een redelijk risicoloze aanschaf voor black metal fans. Echter, ik blijf het gevoel houden dat er meer in deze band zit dan er nu uitgekomen is.
Tracklist:
1. Mother Of Abominations
2. Archetype Of Death
3. Son Of The Dragon
4. Qliphothic Raptures
5. Pacta Conventa Daemoniorum
6. Fides Luciferius
7. The Void Of Choronzon
8. I Am Perfection
9. Virgin Destroyer Redeemer
10. I Am A God
