Sommige bands gaan nooit voor de originaliteitsprijs en doen precies datgene wat ze willen. Zo ook het Noorse Iron Fist, dat niets liever doet dan catchy, maar o zo makkelijk in het gehoor liggende muziek maken. Niet voor niets heeft de band zich naar ��n van de beste albums van Mot�rhead vernoemd. Het duivelsstaartje op de albumhoes verwijst waarschijnlijk naar AC/DC en dan heb je wel door welke invloeden het belangrijkst zijn.

Iron Fist combineert het beste van beide bands: de snelheid, energie en het schorre zangwerk van Mot�rhead en de makkelijke, maar zo doeltreffende riffs en catchy zanglijnen van de Australische topact. Eigenlijk precies datzelfde trucje waarmee bijvoorbeeld het Belgische Killer zichzelf dertig jaar geleden in de spotlights werkte. Slechte songs zul je hier niet vinden evenals originele riffs en structuren.

Iron Fist is zo�n band die geen bijzondere aandacht verdient, maar op het podium waarschijnlijk een groot feest kan bouwen. De lekker foute teksten gaan uiteraard over bier en tieten. Je hebt de muziek al talloze keren gehoord, maar vervelen doet het nooit. En eerlijk is eerlijk, nummers als We�re Going To Hell, Holy Moses en Rock N Roll Machine luisteren prima weg.

Tracklist:
1. We're Going To Hell
2. Partykiller
3. Rock Me, Shock Me
4. Devil In Disguise
5. Beaver
6. Holy Moses
7. Muppet Show
8. Naked
9. Kick Your Ass
10. Do You Like It
11. Rock N Roll Machine
12. Show Me