Demians is de creatie van de Fransman Nicolas Chapel. In 2008 brak hij door met het debuut Building An Empire. Net zoals op dat debuut neemt hij ook op Mute alle instrumenten en partijen voor zijn rekening. Een band om zijn muziek live ten gehore te brengen, heeft de Fransoos wel, maar voor het opnameproces werkt hij toch liever alleen. De naam voor zijn project heeft hij ontleend aan het karakter Demian uit het boek Demian van Hesse, een mentor die de hoofdfiguur uit het boek helpt een vorm van zelfbewustzijn te bereiken. Chapel ziet zijn muzikale creaties dan ook vooral als een manier om zichzelf te leren kennen wat tot uiting komt in het opnameproces � alles zelf doen, en naar eigen zeggen ook wat fouten in de opnames laten zitten. Waarom je dat zou willen, is mij enigszins onduidelijk, maar wanneer het Chapel goed uitkomt op zijn Mute en past bij zijn verhaal van zelfactualisatie, is dat natuurlijk prima.

Op dit album zijn alle instrumenten echt en dus ook allemaal door Chapel ingespeeld en opgenomen. De muzikale richting van zijn werk doet me vooral denken aan een meer rockgeori�nteerde versie van The Mercury Program. Erg sfeervol, soms duister, maar toch ook altijd dat kleine sprankje hoop en licht. Het heldere stemgeluid van Chapel helpt daar een hoop bij, maar dat hij het ruiger aan kan doen bewijst hij met geweldige schreeuwen in bijvoorbeeld Feel Alive. Ambient meets Radiohead, Tori Amos en meer. Het blijft een progressieve rockplaat, dus het verplichte oosterse element mag ook niet ontbreken zoals we horen in Overhead.

Langzaam word je meegezogen in de persoonlijke ontdekkingsreis van Chapel. Bij ieder nummer iets dieper. Het bouwt op naar het meeslepende Hesitation Waltz, wat rustig begint, maar op het einde volledig los gaat in een enorme rockexplosie. Alleen voor dat nummer is dit album al een luisterbeurt waard. Net wanneer je na het vuurwerk van Hesitation Waltz aan het einde van Mutedenkt te zijn, word je verrast door het subtiele en gevoelige Falling From The Sun.

Toch is er ook een minpunt en dat schuilt in de manier waarop Chapel de muziek heeft opgenomen. Constant heb je het idee iets te missen. Dat zit hem er in dat je geen samenspel hoort, maar iemand die elk instrument voor zich op heeft genomen. Volgens mij komt dit dan ook beter tot zijn recht met een complete band. Dit gevoel van gemis maakt het album echter niet minder interessant bij een heldere zomeravond. Laten we hopen dat het Chapel nog enige tijd kost om zichzelf te leren kennen.

Tracklist:
1. Swing Of The Airwaves
2. Feel Alive
3. Porcelain
4. Black Over Gold
5. Overhead
6. Tidal
7. Rainbow Ruse
8. Hesitation Waltz
9. Falling From The Sun