Het meest opvallende aan Lynch And Dissect is het maniakale gitaarspel van gitarist Jan Pelser. Als een bezetene gaat hij tekeer in een wervelwind van staccato riffs. Dat, gecombineerd met het superstrakke drumwerk van Adriano Ricci en de loeiende bas van Thomas Granzow zorgen voor een uitermate technisch en indrukwekkend eindresultaat. De donkere grunt van zanger Christoph Mievez vult de muziek goed aan maar klinkt hier en daar wel erg standaard.
De nummers staan als een huis en zijn erg gevarieerd in opbouw. Hoogtepunten zijn Damned To Vengeance en Forced To Consume, omdat beide nummers uitblinken in compositie en een prima refrein hebben. De productie is zeer smakelijk te noemen en uitermate goed uitgevoerd.
Sommige mensen zullen misschien zenuwachtig worden van de vele technische tussenstukken en riffs op deze plaat, maar als je daar geen moeite mee denkt te hebben dan is dit een absolute aanrader. Ik heb er in ieder geval van genoten.
Tracklist:
1. Stillborn Paradise
2. Lynch And Dissect
3. Beyond Recognition
4. Damned To Vengeance
5. Praise The Light
6. Unasked Heirs
7. Decimate
8. Forced To Consume
9. The Debate From Within