Sammet heeft de afgelopen periode echter absoluut niet stil gezeten. Sterker nog: hij heeft z veel materiaal gecomponeerd dat het over twee schijfjes verdeeld moest worden. Al direct valt op dat er behoorlijk wat werk in het geheel is gaan zitten. De speciale box waarin beide albums verschijnen ziet er indrukwekkend uit en het artwork is schitterend en al bijna een reden op zichzelf om de albums aan te schaffen. Uiteindelijk gaat het echter om de muziek.
Op het eerste deel uit het nieuwe tweeluik - The Wicked Symphony zit het met die muzikale component gelukkig wel goed. Er wordt voortvarend gestart met de epische, ouderwetse opener The Wicked Symphony, die het meest direct teruggrijpt op de eerste twee albums. Met het korte, opzwepende Wastelands en Scales Of Justice volgen wederom twee prima nummers. Met name het laatst genoemde nummer, met een glansrol voor Tim The Ripper Owens, is uitstekend. Verder staat er een aantal pakkende midtempo-nummers op dit album. Zo is Dying For An Angel een prima midtempo-nummer met een catchy refrein. Ook Runaway Train en Crestfallen zijn sterke nummers, waarbij het laatstgenoemde een voor Avantasia-begrippen redelijk duister geluid heeft.
Uiteindelijk levert Avantasia met The Wicked Symphony een verrassend sterk album af. Verrassend snel ook, gezien de zes jaar die tussen de vorige twee albums zat. Desondanks is dit geen geval van haastige spoed geweest, want dit album bevat geen enkele filler. Ik ben er dan ook van overtuigd dat dit album het jaarlijstje van menig power metal fan zal eindigen.
Tracklist:
1. The Wicked Symphony
2. Wastelands
3. Scales Of Justice
4. Dying For An Angel
5. Blizzard On A Broken Mirror
6. Runaway Train
7. Crestfallen
8. Forever Is A Long Time
9. Black Wings
10. States Of Matter
11. The Edge
