Het cowboy-imago wordt op dit album nog wat verder doorgetrokken, met een kudde woeste stieren op de cover en een openingstrack waarmee men aangeeft dat ze ook wel tegen een geintje kunnen. Drinken met je vrienden en familie, dat is het belangrijkste in het leven, leren we uit Hell Of A Time. Maar dat de mannen ook een gevoelige kant hebben horen we in de mooie powerballad (jaja, die worden nog gemaakt!) Better Man. De gevoelige kant wordt echter wel weer overboord gegooid bij een niet bepaald dubbelzinnig nummer als Pole Rider.
En muzikaal zit het allemaal wel snor. Er geheel is iets meer recht-voor-zijn-raap dan het debuutalbum, met wat minder onverwachte tempowisselingen en rare fratsen. Natuurlijk zitten er weer de nodige elementen van de andere bands van de bandleden in de sound van Stampede. Het nummers zijn goed in het gehoor liggend, effectief, catchy en uitermate groovend, zonder al teveel poespas. Maar de band klinkt hechter dan op het titelloze debuutalbum, wat in het geval van Hellyeah resulteert in betere nummers, met hier en daar een fraaie solo. Vinnie Paul ramt er goed op los achter zijn drumkit; hij is het gelukkig nog niet verleerd. De productie is zuiver, maar niet te zuiver; er hangt nog wel een rauw, zuidelijk sfeertje in de nummers.
Is Stampede dan een "hell of a time"? Het is van begin tot eind lekker rocken, en ideaal voor een hete zomer bij de barbecue.
Tracklist:
1. Cowboy Way
2. Debt That All Men Pay
3. Hell Of A Time
4. Stampede
5. Better Man
6. It's On!
7. Pole Rider
8. Cold As A Stone
9. Stand Or Walk Away
10. Alive And Well
11. Order The Sun
.jpeg){kind=small}
