Het lijkt dan ook al op voorhand onmogelijk om met cailles De Lune hetzelfde effect te bereiken als met Souvenirs dUn Autre Monde, maar desondanks doet Alcest een dappere poging. Op het eerste gehoor klinkt dit album dan ook als een logische voortzetting van het debuut, maar tegelijkertijd is het geen simpele herhalingsoefening geworden. Het is duidelijk te horen dat Neige de belangrijkste componist van Alcest veel tijd heeft gestoken in het uitwerken van de composities. Verder is cailles De Lune wat contrastrijker geworden dan zijn voorganger, wat met name komt door het toevoegen van felle black metal-passages (inclusief venijnige krijs).
cailles De Lune begint meesterlijk met het tweedelige titelnummer, delen die bij elkaar ruim twintig minuten klokken. Door de mooie overgangen tussen sfeervolle, fantasierijke shoegaze en intensere passages komen de nummers bovendien behoorlijk dynamisch over. Ook de nummers Perces De Lumire en het dromerige Solar Song klinken heerlijk. De kwaliteit van dit tweede album is dus wederom erg hoog, maar toch haalt cailles De Lune het nt niet bij het debuut. Daar waar Souvenirs dUn Autre Monde geen enkel minder nummer bevatte, zorgt het erg trage Sur L'Ocan Couleur De Fer ervoor dat dit album een beetje als een nachtkaars uitgaat. Het is echter een klein smetje op een verder indrukwekkend album.
Hoewel de wachttijd dus aanzienlijk was, levert Alcest een waardige opvolger af van n van de beste debuutalbums van het afgelopen decennium. Het overtreffen van dat debuut bleek een onmogelijke opgave, maar desondanks is cailles De Lune een uitstekend album geworden. Ik ben er dan ook van overtuigd dat we in de toekomst nog meer moois kunnen verwachten van Alcest.
Tracklist:
1. cailles De Lune (Part I)
2. cailles De Lune (Part II)
3. Perces De Lumire
4. Abysses
5. Solar Song
6. Sur L'Ocan Couleur De Fer
