Het album opent met een episch instrumenteel intro dat naadloos overgaat in het aardige Fara I Viking. Gwydion blinkt vooral uit in afwisseling en variatie. Maar waar ik mij vooral aan stoor tijdens het luisteren, is dat ik soms het gevoel krijg naar een andere band te luisteren. Zo klinkt From Hel To Asgard als de pirate metal van Alestorm, doet Mead Of Poetry denken aan de hoempa-tonen van Finntroll en roept Cold Tempered gelijkenissen met Turisas op. En met het instrumentale niemendalletje At The Sumbel slaat Gwydion de plank volledig mis.
Het voornaamste verschil met eerdergenoemde bands is de stem van zanger Ruben. Hoewel hij zijn stemgeluid op verschillende manieren laat horen, is het allemaal niet bijster origineel en klinkt niet alles even lekker (de lage stem in het op een Christelijk gebed gebaseerde The Terror Of The Northern, brrrr!). En het is jammer dat hij sommige nummers sprekend inleidt, wat de vaart uit het geheel haalt. Ook de vrouwenstem die zo nu en dan terugkomt, is niet altijd op zijn plek. Ik krijg het idee dat deze vikingen in een identiteitscrisis zitten, want op bepaalde momenten hoor ik meer pirate of gothic metal dan viking metal.
Deze Portugezen hadden gerust wat meer van zichzelf mogen laten horen, in plaats van hun Scandinavische broeders te kopiren of andere richtingen in te slaan. Met het begin van de plaat maken ze namelijk wel enige indruk. Dit album is echter lang niet het beste wat er te vinden is in het genre, maar het is wellicht leuke achtergrondmuziek voor wie alles al gehoord heeft. Mede daarom en vanwege de verbeterde productie ten opzichte van debuut Ynis Mn alsnog een voldoende.
Tracklist:
1. The Departure
2. Fara I Viking
3. From Hel To Asgard
4. Ofissa (A Terra Des Serpentes)
5. Mead Of Poetry
6. Triskelion Horde Is Nigh
7. Odhinns Cult
8. At The Sumbel
9. Cold Tempered
10. The Terror Of The Northern
11. Six Trials To Become A Beerzerker
