De cd opent met Been To Heaven Been To Hell en Safe In My Skin. Het zijn heerlijk vlotte rockers van het soort waarvan we de rest van de cd niets meer zullen horen. Muzikaal en tekstueel is Justice namelijk een bloedserieuze cd geworden met de nodige emotionele momenten. De opvolgende nummers Deep Water (zeer melodieus) en American Pride kunnen we in principe nog wel kwalificeren als stampende rocksongs. Toch zijn ze al wat rustiger en minder speels van aard. Maar vanaf nu krijgen we songs van episch formaat. Neem het acht minuten durende I'm Gonna Live Until I Die, met een intro dat aan Manowar's Battle Hymns doet denken. Het opvolgende Fly On The Wings Of Angels is eveneens dik acht minuten en is een powerballad van jewelste.
Ook het volgende nummer Tomorrows And Forevers is een powerballad. Het gevoel overheerst nu dat de boel wat begint in te kakken. Liever hoorde ik voor de afwisseling wat stampende rockers. Toch veer ik op als ik na de (wederom zoetsappige) keyboard-intro van Veangeance een smerige gitaarriff en een extra kwaad klinkende Phil McCormack hoor. Dit hoor ik graag en is meteen de stevigste song van de plaat. Ook is de afsluitende titeltrack zeer de moeite waard, die de tijden van Lynyrd Skynyrd's Freebird op mooie wijze doet herleven. Geen consistente cd van de cowboys van Molly Hatchet, maar het bevat genoeg mooie momenten die de southern rock-fans naar de dichtstbijzijnde platenzaak doen rennen.
Tracklist:
1. Been To Heaven Been To Hell
2. Safe In My Skin
3. Deep Water
4. American Pride
5. I'm Gonna Live `Til I Die
6. Fly On Wings Of Angels (Somers Song)
7. As Heaven Is Forever
8. Tomorrows And Forevers
9. Vengeance
10. In The Darkness Of The Night
11. Justice
.jpeg){kind=small}
