Om maar met de deur in huis te vallen, Fier is een album van het type heb je een nummer gehoord, dan ken je ze allemaal. De variant van pagan metal die het Nederlandse Hellebaard speelt is er een die sober en aan black metal verwant is, dus zonder het gebruik van allerlei folkelementen en/of aparte instrumenten. Op zich ben ik niet voor al te veel poespas, maar misschien had dit Hellebaard wel goed gedaan.
De muziek die het tweetal op Fier maakt is namelijk erg eentonig. De nummers zijn voornamelijk midtempo en simpel van opbouw. Heb je het begin gehoord, dan weet je ook hoe het eindigt. Nergens komt er iets verrassends langs. Hellebaard blinkt ook niet uit in het overbrengen van sfeer, deze is niet echt spannend, duister en/of middeleeuws te noemen. Iets wat je wel mag verwachten van een pagan metalband. De zang is vrij monotoon en in elk nummer bijna hetzelfde. De verteltoon van zanger Zarlack past best goed bij dit soort muziek, alleen gaat het door het gebrek aan afwisseling op den duur vervelen.
Nee, ik vind Hellebaard niet bepaald een hoogvlieger. Als je gek bent van midtempo pagan/black metal met (wederom tamelijk simpele) Nederlandse teksten, dan is het misschien wat voor jou, anders niet.
Tracklist:
1. Hellebaard
2. Vleugels Van Vuur
3. Bloedbroeders
4. De Eeuwige Strijdvelden
5. Verborgen Stad
6. Ravenklauw
7. Fier
8. Letum
