Het woord 'supergroep' valt de laatste tijd wel erg vaak in recensies. Een aantal kopstukken van de toppers van het genre komen bij elkaar om met vereende krachten een 'bestseller' te schrijven. Als je de reviews de laatste tijd dan zo'n beetje leest, mag je gerust concluderen dat dat lang niet altijd met evenveel succes gebeurt. Toen ik las dat Audrey Horne (ja, inderdaad vernoemd naar dat personage uit Twin Peaks) bestaat uit leden van onder andere Gorgoroth en Enslaved schoof ik dus met een flinke dosis argwaan hun schijfje in mijn cd-speler.

Groot werden mijn ogen van verbazing bij de eerste klanken van openingstrack These Vultures. Wat nou onverstaanbare grunts?! Wat nou zware gitaren?! Wat nou black metal?! Niks van dat op deze plaat. Nee, dit is indie/grunge met heerlijke ouderwetse hardrock doorspekt en voorzien van een flinke dosis prog. Ook ontwaren we regelmatig heavy metalinvloeden. Voeg daarbij het karakteristieke geluid van het hammondorgel en je krijgt een beeld van hoe Audrey Horne je relaxed laat meezweven op de beat. Af en toe beweegt mijn hoofd zelfs automatisch mee op de maat.

Die neiging is vooral bij een nummer als Down Like Suicide nauwelijks te onderdrukken. Het heeft een hoog meezinggehalte zonder goedkoop te klinken. Deze plaat heeft een hitpotentie op de wijze waarop Alice In Chains dat ook had. Het is vooral de zang die deze vergelijking rechtvaardigt: enigszins afgeknepen dubbelstemmige vocalen glijden je gehoorgang in onder begeleiding van de zeer aangename, ietwat progressieve drums. Gelukkig is er geenszins sprake van kopieergedrag. Vergelijkingen met bands als Queens Of The Stone Age, Soundgarden en zelfs Guns 'n Roses gaan ook zeker op, maar de Noren hebben absoluut een eigen zeer herkenbare sound.

En wat die sound betreft is het maar goed dat deze plaat ook nog voorzien is van lekker scherp aangezette metalgitaren anders had dit zomaar de top 40 kunnen binnenwandelen. Niet dat dat zo erg zou zijn, maar deze plaat verdient beter dan een hitsingle die je na drie weken weer vervangt voor een volgende. Dat begin je vooral te beseffen als je na een luisterbeurtje of vijf � tien de diepere lagen in de muziek ontdekt.

Het album wordt afgesloten met Godspeed, een gevoelige ballad. Hierin wordt een referentie gemaakt naar These Vultures, de openingstrack. En die zet je dan ook automatisch weer aan om de plaat nogmaals te luisteren. Laten we hopen dat Audrey Horne de belofte in dat nummer waarmaakt: "Farewell, farewell... We will see you again", en dat ze dus hun optreden op Eurosonic binnenkort nog eens dunnetjes over doen.

De limited edition bevat een aantal nummers die akoestisch zijn opgenomen

Tracklist:
1. These Vultures
2. Charon
3. Circus
4. Down Like Suicide
5. Blaze Of Ashes
6. Sail Away
7. Bridges & Anchors
8. Pitch Black Mourning
9. Firehose
10. Darkdrive
11. Godspeed