Allereerst is de productie absoluut een compliment waardig. Het klinkt gelikt, diep en exact zoals een deathmetalplaat behoort te klinken. De blastbeat stukken klinken strak en zorgen voor een aangename afwisseling binnen de nummers. De gitaarsolo s zijn het enige minpuntje, want die klinken wel erg lief voor zon brute plaat.
Ook opvallend zijn de eigenaardige piepjes, vreemdsoortige instrumenten en geluiden die de hele plaat door op subtiele wijze in de nummers zijn verwerkt door middel van synthesizer. Ik ben er nog niet uit of ik dit een zinvolle aanvulling vind op het geheel, aangezien ik regelmatig na zon geluidje op mijn telefoon keek of ik een smsje had ontvangen. Het is echter niet overdreven vaak gebruikt en niet hinderlijk bij het luisteren.
Muzikaal gezien zit het allemaal prima in elkaar bij Trauma. De zang klinkt hier en daar wat monotoon, maar verveelt niet. Alle nummers hebben een goede structuur en vormen een goed geheel. Hoogtepunt van de plaat is A Dying World, dat indrukwekkend krachtig is en echt je speakers uit komt denderen. De teksten komen hier en daar behoorlijk gekunsteld over, vooral bij The Slime en Tabula Rasa krijg ik de indruk dat de zanger geen idee heeft waar hij over zingt. Maar dit is niet van invloed op het luisterplezier, want wie luistert er bij deathmetal naar de teksten?
Archetype Of Chaos van Trauma is best het aanschaffen waard als je van Poolse deathmetal houdt. Verwacht echter geen wonderen van deze plaat, want het wordt nooit echt spannend.
Tracklist:
1. Intro (White Architect)
2. Cortex Deformation
3. A Dying World
4. War Machine
5. The Slime
6. The Truth Murder
7. Tabula Rasa
8. Portrait Of The Lies
9. Destruction Of The Demented World
