De kracht van Heidevolk ligt in de tweestemmige zang van Joris en Mark, en in de eenvoud van de muziek. Simpelweg twee gitaren, een bas en drums, af en toe subtiel aangevuld met hoorngeschal, fluiten of vioolspel. Op Uit Oude Grond zijn die hulptroepen tot een minimum beperkt en had ik eigenlijk graag wat meer viool gehoord zoals op Walhalla Wacht. Het zingende duo lijkt nu meer balans te hebben gevonden. Mark krijgt de hoofdrol, aangevuld door Joris in de lagere zangregionen. Heerlijk om naar te luisteren!
Op de nieuwe cd heeft Heidevolk wederom verschillende historische themas uit de kast getrokken. Openingsnummer Nehalennia gaat over een beschermgodin, die vooral in Zeeland bekend is geworden. Karel van Egmond was in de Middeleeuwen hertog van Gelre. Ostara verwijst naar de lente en Dondergod gaat over niemand minder dan Donar. Kortom: een lesje geschiedenis krijg je er van Heidevolk gratis bij.
Al met al is Uit Oude Grond een onderhoudend album geworden, waarop de band vooral terug lijkt te gaan naar de basis. De gitaren staan op de voorgrond en de tweestemmige zang klinkt beter dan ooit. Wat ik op de nieuwe plaat vooral mis, is het Gelderse vuur en het hoge tempo van Walhalla Wacht. Nummers als Nehalennia en Vlammenzee komen wel enigszins in de goede richting, maar over het algemeen haalt Uit Oude Grond het net niet helemaal bij zijn voorganger. Begrijp me goed, het is zeker geen slecht album geworden. Alleen had ik na het afwisselende Walhalla Wacht op meer gehoopt en aan die hogere verwachtingen is niet helemaal voldaan met het tammere Uit Oude Grond.
Tracklist:
1. Nehalennia
2. Ostara
3. Vlammenzee
4. Een Geldersch Lied
5. Dondergod
6. Reuzenmacht
7. Alvermans Wraak
8. Karel Van Egmond, Hertog Van Gelre
9. Levenslot
10. Deemsternis
11. Beest Bij Nacht
