De songs zijn meteen een stuk directer en commerciler geworden. Gelukkig betekent dit niet dat Hellfueled opeens soft is. Het loodzware gitaarwerk is gebleven, net als de knallende drums en de groove van de basgitaar. Wel is het even wennen om nummers als Lost Forever en In Anger te horen. Vergeleken met vroeger zijn deze een stuk melodieuzer en zijn de refreinen erg meezing-vriendelijk. Save Me daarentegen is een haast moderne metaltrack en wijkt totaal af van de '70's geinspireerde cd Memories In Black, Hellfueled's derde album.
Where Angels Die, het Sabbath-achtige I'm The Crucifix en Stone By Stone zijn nummers die wel doen denken aan Hellfueled in hun begindagen. Toch wordt er over het algemeen minder gestrooid met heftige gitaarriffs en -solo's. Dat wordt trouwens nog wel even goedgemaakt met de afsluitende instrumental Moving On.
Na vele luisterbeurten ben ik er nog steeds niet uit of deze move van Hellfueled mij wel bevalt. Het is mijn minst favoriete cd geworden, dat weet ik wel zeker. Doe mij toch maar het ongecompliceerde knallen van vroeger. Emission Of Sin is zeker een goede cd geworden, maar de radiovriendelijke aanpak blijft steeds opnieuw wennen. Laat ik het zo stellen, de band stagneert in ieder geval niet en heeft een tot in de puntjes verzorgd product afgeleverd. En het is ook nog eens een succes in Zweden!
Tracklist:
1. Where Angels Die
2. Am I Blind
3. I'm The Crucifix
4. A Remission Of My Sins
5. Save Me
6. Lost Forever
7. For My Family And Satan
8. In Anger
9. End Of The Road
10. Stone By Stone
11. Moving On
