En van de belangrijkste argumenten om een band af te kraken, is dat hun muziek te voorspelbaar is. The Dillinger Escape Plan is in slechts n opzicht voorspelbaar: ze zijn totaal onvoorspelbaar. Geheel in die traditie hebben ze dan ook de nieuwe langspeler Option Paralysis opgenomen.
De meesters van de gecordineerde chaos hebben na drie jaar tijd weer eens een zooitje idiote ritmes, overgangen en akkoorden verzameld en op schijf geplaatst. We worden wat dat betreft al gelijk met de neus op de welbekende feiten gedrukt met opener Farewell, Mona Lisa. De eerste tien seconden bestaan dan weliswaar uit rustige akkoorden op de elektrische gitaar, maar daarna barst de ADHD-machine van de Amerikanen los: pure anarchie. Ik zie ze alweer rondrennen en tegen muren en versterkers springen.
Toch krijgen we na tweenhalve minuut de ruimte en de tijd om op adem te komen. De rustige cleane vocalen ondersteund door trage drums en dito gitaar met wat digitale geluidjes op de achtergrond, vormen een verademing. Dit wordt weliswaar weer opgepompt tot een ietwat agressiever geheel, maar het blijft behapbaar; geen complete wanorde meer.
Ditzelfde verschijnsel komen we ook tegen bij Gold Teeth On A Bum, dat zelfs een enorm hoog meezinggehalte heeft. Wie had dat gedacht?! Het lijkt welhaast of de heren hier leentjebuur bij The Melvins en Mastodon hebben gespeeld. Niet onverdienstelijk overigens, hoor. Nee, verre van, want ook dit kunstje hebben ze volledig onder de knie. Dat de heren van meer markten thuis zijn, wordt nog maar eens benadrukt bij het nummer Widower, dat zelfs als een ballad begint voorzien van uitgebreid en kalm pianospel.
Het kwintet is progressiever dan ooit. Het gas wordt regelmatig teruggenomen en er is meer ruimte voor gecontroleerde woede. Die is zoals iedereen weet, veel gevaarlijker. Option Paralysis is afwisselender, gewiekster en geslepener... In zijn geheel een (nog) betere luisterervaring dan voorganger Ire Works uit 2007.
Mocht je aan de hand van bovenstaande bang zijn dat The Dillinger Escape Plan afgezakt, ingekakt en oud is (geworden), dan kan ik je gelijk geruststellen: dat is geenszins het geval. Er is nog genoeg herrie, ellende en wat dies meer zij, terug te vinden op dit album. Nummers als Good Neighbor en Crystal Morning rossen als een tiet. Het ene na het andere onnavolgbare bizarre ritme brengt je weer volledig terug in je schizofrene psychose.
Met andere woorden: The Dillinger Escape Plan is breder in zijn muziekkeuze en biedt meer variatie, maar dit mag de pret totaal niet drukken. Option Paralysis is weer een hele belevenis en toertocht door een progressief chaoslandschap geworden waar je je paranode impulsen volledig in kwijt kunt, zoals het kopen van deze plaat, en terecht!
Tracklist:
1. Farewell, Mona Lisa
2. Good Neighbor
3. Gold Teeth On A Bum
4. Crystal Morning
5. Endless Endings
6. Widower
7. Room Full Of Eyes
8. Chinese Whispers
9. I Wouldn't If You Didn't
10. Parasitic Twins
