Immolation in volle glorie, dat is eigenlijk de boodschap van de twaalf nummers (tien daadwerkelijke nummers en twee intro's) tellende plaat. Al het beste van Immolation wordt op Majesty And Decay uitstekend samengevat. De aardedonkere, stroperige en obscure riffs, die de oren lijken te verstikken. De sadistische gitaaruithalen en donderende drumpartijen. De verpulverende stem van Ross Dolan en de naargeestige verbale lading die weinig heel laat van religies. Immolation is altijd een band geweest die het strijdknotsen liet regenen, op Majesty And Decay regent het echter zeemijnen. Het is een aardverschuiving die met gepaste, statige mid-tempo vaart dood en verderf zaait. A Token Of Malice, In Human Form, A Glorious Epoch... allemaal loodzware, intimiderende donderslagen waar maar weinig death metal tegenop zal kunnen.
De kracht van dit album schuilt, naast in de genoemde factoren, ook in de toegang tot het ontoegankelijke. Hoewel de muziek van Immolation wel degelijk extreem is, is het niet ondoorkombaar en kent de muziek, ondanks de smeuge productie, genoeg definitie. Voor de luisteraar is dat een bijzonder prettig gegeven, het oor kan zich rondwentelen in de duistere muzikale poelen en de gepresenteerde gruwelen optimaal opnemen. Immolation grijpt met Majesty And Decay geregeld terug naar het sardonische van het oudere werk van de band en zet het kracht bij door middel van een ongekend massieve productie en gitaargeraas. Een absolute 'must-have'!
Tracklist:
1. Intro
2. The Purge
3. A Token Of Malice
4. Majesty And Decay
5. Divine Code
6. In Human Form
7. A Glorious Epoch
8. Interlude
9. A Thunderous Consequence
10. The Rapture Of Ghosts
11. Power And Shame
12. The Comfort Of Cowards
