Op een bewolkte lentedag besloot ik voor de verandering eens niet naar de grote lokale platenzaken te gaan, maar net dat ene winkeltje te bezoeken waar ik regelmatig langsfietste. Vanwege het stoffige imago heb ik het altijd gemeden. Toch maar eens een poging wagen. Ik stalde mijn fiets en ik moest bekennen dat er een fraaie LP collectie voor de ramen hing. Terwijl mijn ogen nog moesten wennen aan de duisternis, speurde ik naar de bakken met heavy metal. Al snel bleek mijn afgeweken patroon een gouden keus. In de volgende minuten plukte ik oude, bijna vergeten pareltjes van bands als Abbatoir, Killer, Ostrogoth en Raven uit de schappen. Vervolgens viel mijn oog op de naam Stygian. Bandlogo en artwork zagen er thrashy uit en het schijfje dateerde van 1992. Met een lichte portemonnee en een zware rugzak verliet ik tevreden de zaak.

Thuis aangekomen blijkt mijn vermoeden juist te zijn. Opener Planetary Destruction is een lekkere thrasher die al snel verraadt dat de band groot fan is van Testament. Het feest begint echt met Behind Death�s Door en Cremation; twee klassesongs die uitstekend in elkaar zitten en sterke riffs en tempowisselingen bevatten. Tijdens Cremation wordt halverwege het tempo teruggeschroefd en worden we getrakteerd op een fantastische partij kippenvelsolo�s. De kwaliteit is zo hoog dat zelfs een vrij eentonige zanger als Gary Golwitzer niets verkeerds lijkt te doen. Een heikelpunt, waar hij bij zijn vorige band, Wrath, ook al tegenaan liep. Hier wordt het uitstekend gemaskeerd.

Het probleem is echter dat de kwaliteit wisselt per track. Catastrophic Deed en Needful Things zijn niet slecht, maar klinken alledaags en voegen dus weinig toe. Absoluut dieptepunt is het tenenkrommend slechte Preacher And The Politician. Wie de teksten geschreven heeft, is me niet duidelijk, maar die taak had beter aan iemand anders over gelaten kunnen worden. Maar zo kan het dus zijn dat na een beresterk Deadly Psychic Evil een saai Environmental Suicide volgt. De thema�s gaan vooral over (milieu)politiek gericht. Niet voor niets staat er in het boekje een oproep om een donatie te doen aan Greenpeace.

Planetary Destruction klinkt precies zoals je van een album uit 1992 kan verwachten. De typische productie waaraan je lijkt te horen dat thrash metal bezig was te sterven. Stygian behoort wat dat betreft tot ��n van de laatste (krachtige) stuiptrekkingen. Zodoende is dit een band die veel potentie had, maar daar heeft de grunge vakkundig een einde aan gemaakt. Mocht je deze cd zelf in de schappen tegenkomen, dan mag je deze als thrashliefhebber absoluut niet laten liggen. Inmiddels is de band ook weer bij elkaar gekomen, dus je kunt wel raden dat ik vol spanning wacht op nieuw materiaal. Hopelijk weet Gary Golwitzer ons met de nieuwe line up nog eenmaal te verrassen.

Tracklist:
1. Planetary Destruction
2. Behind Death's Door
3. Cremation
4. Catastrophic Deed
5. Needful Things
6. Fall From Grace
7. Deadly Psychic Evil
8. Environmental Suicide