En dat doen ze prima. Niet op een vernieuwende wijze, maar overtuigend genoeg om de aandacht vast te houden. Hoogtepunten zijn de opener Uprising, het bruut hakkende Down en het uptempo Carnal Addiction. Tegenvallend zijn het instrumentale ...Prozac (wat doet dit nummer in vredesnaam op deze schijf, heren?) en het langzamere On The Way Back, wat doet vermoeden dat TRP zich overduidelijk prettiger voelt in het wat snellere werk. Gitaarriffs en drumwerk zijn degelijk en de nummers zitten goed in elkaar, wat het geheel prettig maakt om naar te luisteren.
Er is wat mij betreft maar n probleempje met deze plaat en dat zijn de gedeeltes waar de zanger een soort gothic-stem opzet waar The Sisters of Mercy jaloers op zouden zijn. Deze muziek heeft dit soort truckjes absoluut niet nodig, en het voegt wat mij betreft niets toe aan dit lekkere stuk metaal. Gelukkig zijn deze momenten spaarzaam gebruikt, en is het leeuwendeel gezongen in de krachtige bijna schreeuwende grunt van zanger Christoph.
TRP levert hier een prima debuutalbum af, dat absoluut de moeite van de aanschaf waard is als je bands als Devildriver een warm hart toedraagt.
Tracklist:
1. Uprising
2. Blindfolded
3. Four Seasons Of Self Mutilation
4. Bridge End
5. Prozac (Instrumental)
6. Carnal Addiction
7. Down
8. On The Way Back
9. Written In Red Ink
10. Uncertain