Met Runnin� Wild zorgde Airbourne in 2007 toch wel voor een kleine sensatie. Terwijl iedereen zat te wachten op een nieuwe AC/DC plaat wisten deze jonge honden een cd af te leveren die bijna voor serieuze concurrentie zorgde voor de Australische veteranen. Hoewel Runnin� Wild bijna als een regelrechte kopie kan worden beschouwd was deze van een zodanig hoog niveau dat niemand zich daaraan stoorde.

Nu is er dan de opvolger No Guts, No Glory, en wat kunnen we daarvan verwachten? Gelukkig precies hetzelfde als op Runnin� Wild; onvervalste hardrock die ook door AC/DC geschreven had kunnen worden. En daarmee zou ik deze recensie eigenlijk al kunnen afsluiten want dit zou eigenlijk genoeg reden moeten zijn om deze plaat meteen aan te schaffen. Maar voor het aantal mensen dat Airbourne wellicht nog niet kent (ga jullie schamen!) zal ik No Guts No Glory nog enigszins toelichten.

Zodra met Born To Kill de plaat losgaat kun je je voorbereiden op een achtbaanrit vol onvervalste rock �n' roll zonder overbodige franje. Luister alleen maar eens naar nummers als Blonde, Bad And Beautiful en Bottom Of The Well en probeer daarbij eens de neiging te onderdrukken om met als een malloot te gaan airguitaren onder het genot van een sloot alcoholistische versnaperingen. De plaat pompt heerlijk door met gitaarriffs waar Angus Young trots op zou zijn en de herkenbare strot van Joel O�Keeffe (die ik er toch van verdenk de (klein)zoon van Bon Scott te zijn) maakt het geheel helemaal af.

En nu ophouden met lezen. Ga als de sodemieter naar deze platenzaak, haal deze cd, trek een biertje open en geniet met volle teugen van deze bak onvervalste rock �n' roll zoals je hem nog zelden hoort.

Tracklist:
1. Born to Kill
2. No Way But the Hard Way
3. Blonde, Bad and Beautiful
4. Raise the Flag
5. Bottom of the Well
6. White Line Fever
7. It Ain't Over Till It's Over
8. Steel Town
9. Chewin' the Fat
10. Get Busy Livin'
11. Armed and Dangerous
12. Overdrive
13. Back on the Bottle