Origin was voor de doorgewinterde fans van Borknagar ongetwijfeld wennen. De band koos bewust voor een akoestische aanpak en wat mij betreft was dat een geslaagd experiment. Na het drukke en toch wat te complexe Epic voelde de uitgeklede aanpak als een verademing.

Nu is de Noorse band terug met een 'gewone' plaat en het is gelijk weer een beste. Universal is een schot in de roos. In zekere zin zetten de heren de eenvoudigere aanpak voort, maar nu spelen de elektronische gitaren en versterkers weer hun ouderwetse rol. Deze achtste plaat klinkt echter lang niet zo volgepropt en dichtgesmeerd als op Epic het geval was. De band klinkt met het kalmere The Stir Of Seasons zelfs compacter dan ooit. Is het dan een terugkeer naar het meer zwartgeblakerde geluid uit de begindagen? Nee, zeer zeker niet. Hoewel Vintersorg nog regelmatig zijn krijsende stemgeluid laat horen, is de muziek meer ge�volueerd tot een soort progressieve metalvariant.

Waar Borknagar in het verleden nog wel eens meerdere melodielijnen door elkaar heen liet lopen, kiest men nu voor een meer open geluid. De stevige riffs krijgen de ruimte en de muziek krijgt dankzij nieuwe slagwerker David Kinkade (onder andere Malevolent Creation) een lichte death metalen injectie. Deze houthakker weet echter net zoals zijn technisch betere voorganger Asgeir Mickelson precies wanneer hij pas op de plaats moet houden. De epische opener Havoc is in dat opzicht een toonbeeld van gepaste variatie, agressie en nuance. Een geweldig nummer dat zich zeker kan meten met het betere werk van Quintessence en Empricism. Sowieso grijpt de band af en toe terug op de rauwere aanpak van die twee platen en de technische opsmuk duikt alleen nog op wanneer het nodig is.

De plaat ontpopt zich tot ��n van de beste Borknagarplaten tot nu toe. De balans tussen episch, progressief en agressief is precies goed en het 'liedje' voert in de kern steeds vaker de boventoon. Natuurlijk doet de donkere sfeermuziek in niets meer denken aan het debuut of The Olden Domain, maar Borknagar is een band die progressie als letterlijk doel najaagt. Door het steeds sterkere zangwerk van Vintersorg, de prachtige riffs en ondersteunende keyboardpartijen is er geen enkel vervelend moment op het album te vinden. Met de heldere productie is bovendien ook niets mis, zodat de plaat ook na vele luisterbeurten nog details vrij geeft. Samen met de nieuwe schijf van Ihsahn een zekere kandidaat voor de extremere progressieve jaarlijstjes.

Tracklist:
1. Havoc
2. Reason
3. The Stir Of Seasons
4. For A Thousand Years To Come
5. Abrasion Tide
6. Fleshflower
7. Worldwide
8. My Domain