Welke plaat was dat ook alweer? Ja, er zat ng een plaat tussen de twee bekendste albums van Kreator. Een lastig plekje, na dat allesverschroeiende Pleasure To Kill en vr het beter geproduceerde Extreme Aggression. De derde plaat van Kreator heeft echter net wat meer in huis. Het is een album met de rauwe agressie van de eerste twee albums, maar blijkt muzikaal al elementen te bevatten die het latere werk zo interessant maakten. Ik vraag me wel eens af of de liefhebber van dit soort rauwe Duitse thrash wel eens gehoord heeft hoeveel interessante riffs, breaks en tempowisselingen er op Terrible Certainty te vinden zijn.
Toegegeven, dit is een plaat waar je wat minder makkelijk inkomt dan bij de voorganger het geval was. De productie is wat minder en het knalt allemaal niet zo gigantisch. Opener Blind Faith is zelfs helemaal niet zo'n geweldig nummer. De riffs zijn snel, maar missen hooks en het refrein is ook nogal fantasieloos. Maar dan. Storming With Menace. Ik kan me geen metalfan voorstellen die hier niet compleet van uit z'n dak gaat. De riffs zijn ongekend bruut, de tempo's adembenemend en Mille giert als een speenvarken op de slachtbank. Tot zover niets nieuws, maar luisteren we wat beter, dan horen we dat de riffs niet alleen snel zijn, maar ook behoorlijk technisch. De band waagt zich zelfs aan een begrip als melodie, iets dat toch vooral vanaf Coma Of Souls toenam.
Dat is dus het vette aan deze schijf. Kreator was ogenschijnlijk nooit een band van de subtiliteiten (tot de jaren negentig), maar hier en daar duiken er toch verrekt melodieuze elementjes op, die stiekem heel vernuftig in het totaalgeluid zijn verwerkt. Natuurlijk ramt Ventor alle gaatjes dicht, maar wie goed luistert hoort de muzikale vooruitgang. Neem alleen al het geweldige begin van het titelnummer. Het enthousiasme spat gewoon van de openingsriff af, zo lekker klinkt dit stukje. Rauw, organisch, maar toch flirtend met het begrip melodie. Gelukkig hoeven de fans van het meer ongenuanceerde werk niet te vrezen, want hoe je het ook wendt of keert, Terrible Certainty blijft op de eerste plaats een beenharde thrashplaat. Dat wordt ook bewezen door het chaotische solowerk en de hoge tempo's en daar is helemaal niets mis mee.
Ik heb wel eens commentaren gelezen dat mensen dit een lastig werkstuk vonden. Geef het in ieder geval nog een kans, want ondanks dat de plaat misschien in brutaliteit voorbij wordt gestreefd door Pleasure To Kill is Terrible Certainty simpelweg n van de interessantste platen uit het rauwere thrashgenre. Strakker en muzikaler dan een vergelijkbare plaat als Darkness Descends van Dark Angel, maar toch ook rauwer dan het meer gepolijste werk van later. Drientwintig jaar na dato is dit nog steeds een kraker, dat is zeker.
Tracklist:
1. Blind Faith
2. Storming With Menace
3. Terrible Certainty
4. As The World Burns
5. Toxic Trace
6. No Escape
7. One Of Us
8. Behind The Mirror
