Met tot voorheen slechts een demo op zak, genaamd Delirio n�1, is Subhuman schijnbaar ��n van de populairste metalacts van Itali�. Dit vijftal ging vanaf 2001 van start als een coverband waarbij met name Amerikaanse thrash metal gecoverd werd. Twee jaar later had de band genoeg live ervaring opgedaan om eigen materiaal te schrijven. Zes jaar heeft het dus geduurd voordat er een volwaardig album opgenomen kon worden.

Volgens de biografie is de band klaar om de heerschappij in de heavy metalscene over te nemen. Nou prijzen wel meer bands hun product de hemel in, waarbij tijdens de luistersessie maar al te snel blijkt dat het tegenvalt. Subhuman vormt daarop geen uitzondering. Hoewel dit sympathieke gezelschap een aantal misstanden in de wereld veroordeelt is mijn conclusie dat de muziek niet meer dan �aardig� te noemen is. De genoemde bay areainvloeden zijn niet of nauwelijks terug te horen en wat overblijft is een potje death metal dat we al honderden keren gehoord hebben.

Zaken als de productie, artwork en instrumentbeheersing zijn dik in orde. De teksten zijn in het Italiaans, maar dat is niet erg. Ikzelf had dat vrij laat door, maar heb daar geen seconde aan gestoord. Profonda Rozzo is een aardig plaatje, maar het ontbreekt simpelweg aan nummers met kop en staart. Als dit album het goed gaat doen, dan zal dat alleen in eigen land zijn. Daarbuiten zullen ze het niet verder schoppen dan als supportact voor een publiek dat zich alleen maar inzuipt voor de headliner.

Tracklist:
1. Profondo Rozzo
2. Nata Troia
3. Trenta Denari
4. Mafia
5. Odio Chiama Odio
6. Babbo Fatale
7. Il Bersagliere Ha 100 Penne
8. Infamia & Potere
9. 1110 Giorni