Op eerdere albums is het folkelement overheersend. Hier op Easton Hope is een grote stap in de richting van power metal gezet. Het geheel is waarschijnlijk het beste te omschrijven als een mix van Blind Guardian, Rhapsody en Nightwish. Waar folk op het debuut nog overheersend was, heeft het nu niet meer dan een bijrolletje op dit album. Het is namelijk n van de vele ingredinten die Easton Hope te bieden heeft, want we worden ook regelmatig getrakteerd op koortjes, keyboardpassages en epische riffs.
Mijn dierbare collega Lennert omschreef het debuut al als luistermetal, en dat is een omschrijving waar ik me aardig in kan vinden. Als luisteraar krijg je namelijk een vracht aan variatie over je heen gestort. Dat levert redelijke songs op, maar ook een aantal heel sterke, zoals het titelnummer. Maar waar ik serieus over val is nog niet eens de af en toe vreselijk gladde manier van zingen die Sebastian "Seeb" Levermann heeft, maar wel het feit dat er gebruik is gemaakt van stemvervormers, zoals je die regelmatig in hedendaagse popmuziek hoort. We Are Pirates wordt daar echt grondig door verkracht, ondanks de sterke melodie die het nummer heeft.
Easton Hope is een klein muzikaal avontuur geworden. Liefhebbers van de hierboven genoemde bands doen er goed aan Orden Ogan eens een kans te geven. Ondanks de positieve en negatieve punten is het een vrij goed album dat niet snel zal vervelen.
Tracklist:
1. Rise And Ruin
2. Nobody Leaves
3. Goodbye
4. Easton Hope
5. Welcome Liberty
6. All These Dark Years
7. Nothing Remains
8. Requiem
9. We Are Pirates
10. The Black Heart
11. Of Downfall And Decline
