Het is dit jaar alweer vijfentwintig jaar geleden, dat het eerste album van de Amerikaanse speed/thrash metalband Overkill met de titel Feel the Fire haar premire beleefde. Inmiddels zijn we anno 2010 vijftien albums verder en aanbeland bij nummer zestien onder de veelzeggende noemer Ironbound.
De laatste paar jaar lijkt Overkill in een stijgende lijn te zitten na een serie van enigszins teleurstellende uitgaven. Die stijgende lijn wordt ook doorgezet op dit nieuwe Ironbound. De formule is nog altijd bekend; dat zo kenmerkende snerpende stemgeluid van Bobby Blitz en gitaar-riffs die samen met de drums nog het meeste doen denken aan een voortdenderende trein die niet te stoppen is. Dat laten de heren dan ook weer mooi horen in de titelsong van dit album, maar het geldt stiekem voor elk van de tien nummers op dit nieuwe schijfje.
Voorganger Immortalis ontbrak het hier en daar wat aan vuur en overtuiging. Die enorme passie die de band live altijd ten tonele brengt, hoor je echter op Ironbound weer als vanouds terug. De productie is gelikter ten opzichte van de enigszins doffe voorganger. Wellicht dat dit te maken heeft gehad met wederom een wisseling van label naar de gigant Nuclear Blast en het budget wat meer ruimte bood voor de afwerking van de fijne randjes.
Het resultaat mag er in ieder geval zijn, want Ironbound is zonder te overdrijven het beste wat de band de afgelopen tien jaar ten gehore heeft gebracht. De enige vraag waar ik mee blijf zitten na het veelvuldig luisteren van dit juweeltje: Is de eerste krijs van Bobby Blitz in The Endless War nu the anus war?
Tracklist:
1. The Green and Black
2. Ironbound
3. Bring Me the Night
4. The Goal Is Your Soul
5. Give a Little
6. Endless War
7. The Head and Heart
8. In Vain
9. Killing for a Living
10. The SRC
