Stevige black metal a la Geist, een futuristische sfeer die doet denken aan Abigors Fractal Possession, plotseling opduikende cleane zang: openingsnummer Morgens weet je aandacht wel te trekken!
Fluoryne is de band van Falk, ook wel bekend als keyboardspeler Faruk van Geist. Samen met gastmuzikanten Lykrates Vyron/Cypher D.Rex (drums, zanger van Geist), Pariah G./ Gravlagd (zang, Stench Of Styx) en Martin Wiese (cleane zang, Enid, ook cleane zang op het album van Inarborat) levert hij met Dmmerung een interessant debuutalbum af.
Na Morgens neemt het album een iets andere wending. In de volgende nummers wordt het black metalgeweld vaak afgewisseld met rustigere passages. Deze zijn zeer sfeervol, maar duren in onder andere het nummer Fern net te lang naar mijn smaak. Het neemt de vaart uit het album weg en maakt dat het wat fragmentarisch overkomt. Dat is jammer, de mix van lekker in het gehoor liggende black metal, vlagen cleane zang en rustigere muziek zorgt voor een aparte sfeer. Wat meer afwisseling van de verschillende elementen, scherpere contrasten en iets meer nadruk op de black metal zouden de muziek van Fluoryne goed doen. Nu zorgt Fluoryne ook al voor een fijne luisterervaring, begrijp me niet verkeerd, maar het kan allemaal nog beter.
Tekstueel gezien heeft Falk gekozen voor een origineel concept: gedichten van expressionistische Duitse dichters. Volgens hem hebben deze een overeenkomst in sfeer met black metal. Nu heb ik mij verder niet verdiept in deze gedichten, maar uit deze keuze en motivatie blijkt wel dat Falk zijn band serieus neemt. Op de zoveelste band met quasikwaadaardige thematiek zit niemand te wachten.
Ondanks de genoemde kritiekpunten is Dmmerung een album dat het luisteren waard is. Als Fluoryne deze in de toekomst weet te verbeteren, kunnen we rekenen op ng interessantere muziek.
Tracklist:
1. Morgens
2. Fern
3. Unwetter
4. De Profundis
5. Klage
