Het ziet er naar uit dat ouderwets weer nieuwerwets wordt in het land der death metal. Nu geen re�nie meer ondenkbaar is, slaan de veteranen van Goreaphobia de handen ook maar weer ineen. In 1988 is de band eens begonnen en enkel op basis van demo's en split-cd's heeft men de cultstatus verworven. Echt actief is de band nooit geweest en sluimerend is de vlam uiteindelijk ook gedoofd. Maar wat uit is kan aan en zo komt Goreaphobia toch enigszins onverwachts in de zomer van 2009 alsnog met een debuut op de proppen.

Persoonlijk zijn dit verrassingen waar lang niet iedereen (waaronder ikzelf) per se op zit te wachten. Het is heel leuk dat de band de death metal sound van 20 jaar geleden nog vlekkeloos weet te reproduceren, want dat is namelijk wat Goreaphobia op Mortal Repulsion doet. Het is net Nosferatu uit 1922 te midden van de The Lord of the Rings en de Avatars van tegenwoordig. Het is erg old school, met de bijbehorende grijzige, sobere en kille sferen. Je moet er echt van houden.
Mortal Repulsion doet namelijk totaal niet aan vernieuwing. Dit album blijft steken op het punt waar andere verder gingen. Techniek, productie, snelheid en explosiviteit, daar is Mortal Repulsion behoorlijk primitief in gebleven. Toegegeven, dat is dan ook de charme van het album. Of de manke poot. Want spreken de schimmige, stoffige en groezelige klanken (met een vleugje bijpassende melodie) van de grotendeels mid-tempo nummers je niet aan, dan is het hele album afgeschreven. Liefhebbers van bands als oude Incantation, Disciples of Mockery, Necrotion, van mijn part Death Breath en Funerus kunnen Mortal Repulsion de oren vol vreugde aan de speakers lijmen.

Tracklist
1. Ordeal of the Abyss
2. Amulet of Damnation
3. Negative Screams (Passage)
4. Grave Plagued Planet
5. Primal Nothingness
6. Faded Into Ends (part 1)
7. Despised and Ruined
8. Black Ash Eyes
9. A Grievous Curse
10. Ascending Into Vices
11. The Inevitable Punishment / Faded Into Ends (part 2)
12. Mortal Repulsion