Aangezien Josh Homme de zanger is, is het niet moeilijk vast te stellen dat de invloeden van QOTSA er het dikst bovenop liggen. Ieder bandlid heeft iets van zijn eigen band in de muziek gestopt. Dat maakt het geheel een wonderlijk banket van decennia aan rockhistorie. Het muzikale festijn is lekker ouderwets en toch vreselijk hip. Daarin ligt de kracht van dit album. De band weet furore te maken met hetzelfde geluid als bijvoorbeeld Cream veertig jaar geleden deed (luister bijvoorbeeld maar naar Bandoliers of het prachtige Scumbag Blues), maar heeft nog veel meer te bieden. Vreemde instrumenten en geluiden op voor- en achtergrond zijn enkel toegevoegde waarde en verhogen het luistergenot.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de geniale klasse van afzonderlijke nummers. Het bijna zwoele Nobody Loves Me And Neither Do I mondt uit in een heerlijke wildwaterbaan. Elephants neemt je zo mee naar de militaristische olifanten van Jungle Book. Die riff is een van de meest memorabele die ik de laatste vijf jaar gehoord heb. En zo kan ik over bijna elk nummer wel iets zeggen. Afwisseling is troef.
Kortom, met Them Crooked Vultures levert dit gezelschap de beste rockplaat van 2009 af. Neem de tijd om dit meesterwerk tot je te nemen, want na twintig luisterbeurten verveelt hij nog geen seconde en blijf je nieuwe dingen horen. Laat je deze plaat liggen, dan heb je echt alleen jezelf te pakken.
Tracklist:
1. Nobody Loves Me And Neither Do I
2. Mind Eraser, No Chaser
3. New Fang
4. Dead End Friends
5. Elephants
6. Scumbag Blues
7. Bandoliers
8. Reptiles
9. Interlude With Ludes
10. Warsaw Or The First Breath You Take After You Give Up
11. Caligulove
12. Gunman
13. Spinning In Daffodills
