De band maakt stevige heavy metal, maar waarbij de AOR-invloeden er dik bovenop liggen. Judas Priest meets Journey, maar het metal-gedeelte voert de boventoon. Logisch dus dat de band verschijnt op het label Metal Heaven en niet het zusterlabel AOR Heaven. De nummers zitten goed in elkaar met stevige riffs en veel variatie. Men gaat er soms stevig op los in bijvoorbeeld Prisoner en To Catch A Killer. Het AOR-aspect komt vooral naar voren door de vele ballads die het album rijk is. Maar ook de vele melodieuze zanglijnen zijn daar verantwoordelijk voor. Vijftien nummers zijn wel erg veel en de aandacht verslapt soms. Maar het beste nummer, het dreigende Afraid Of The Dark, bewaart men voor het laatste, waardoor het geheel toch mooi afgerond klinkt.
Ondanks dat het Steve Grimmett's band is, ben ik geen fan van zijn zang. Ondanks zijn loopzuivere klanken vind ik zijn iele stemgeluid niet prettig luisteren bij sommige stevige passages en kan het een prima nummer als 911 aardig verpesten tijdens het refrein. Wellicht was een echte AOR-aanpak meer geschikt, maar ik neem aan dat er genoeg mensen zijn die hem kennen van Grim Reaper en mijn mening totaal niet delen. Oordeel zelf, want muzikaal zit het verder wel snor met Grimmstine.
Tracklist:
1. Memory
2. 911
3. Supernatural
4. Got Nothing But Time
5. To Catch A Killer
6. You'll Never Know
7. It's Over
8. Prisoner
9. You Give Me Love
10. Straight As An Arrow
11. 'Till They Take My WIngs
12. Take This Air
13. Afraid Of The Dark
14, This Don't Look Like Love To Me
15. To Sing A Lullebye (Immy's Song)