Begin jaren '90 werd deze band opgericht door gitarist Bruce Gowdy (Stone Fury, World Trade, Glenn Hughes), keyboardist Guy Allison (Moody Blues, Air Supply) en (toen nog) zanger Mark Free (Signal, King Kobra). Hij/zij heet nu Marcie Free. Yep, alles is mogelijk tegenwoordig. De muziek op dit album is een combinatie tussen Foreigner, Def Leppard en Whitesnake.
Een Extreme-achtig nummer 'Tear Me Down' opent dit album. Een groove nummer, maar een slechte openingstrack. Bijna het hele nummer door zingt Philip hoog. Hierdoor wordt het op het gegeven moment ondanks goede melodien een klein beetje eentonig. Gelukkig wordt de plaat voortgezet met betere composities in de sfeer van Foreigner en Kansas. Bij nummers 'Falling' en 'All Around Me' zingt hij een stukje gevarieerder, maar neigt nog steeds op het hoge terrein te blijven hangen. Er zit een mooi opbouw in het laatstgenoemde; acoustische gitaar bij de intro, electrische gitaar bij pre-chorus en een melodieus refrein. Bij 'Bring Me Home', een Def Leppard-achtige ballad, maakt hij dit helemaal goed en zingt met emotie. Philip beschikt over een goede tevens stevige stem die in dit nummer duidelijk te horen is. Een klasse zanger met een typisch rock geluid. Zoals bij het nummer 'All Around Me' gebruikt men in dit nummer ook een Hammond orgel waardoor ze redelijk apart klinken; ouderwets maar niet oubollig.
Bij 'Sleeping Town' bewijzen Bruce Gowdy en Guy Allison goede AOR componisten te zijn; een nummer met nogal sterke tekst. 'You See Three' is een instrumentaal nummer van circa 1 minuut en 30 seconden waarin Guy Allison (keyboard) een belangrijke rol speelt. Bij het nummer 'Kings of Tragedy' wagen deze heren met het couplet te beginnen, maar in driestemmige a cappella. Dit nummer ademt de sfeer van bands als Def Leppard en John Sykes band (ex-Whitesnake) uit. Een nummer dat je met gerust een paar keer achter elkaar kunt draaien en het verveelt je echter niet zo snel. Naast 'Bring Me Home' kom je nog twee ballads tegen, 'Shades of Love' en 'Something'. Nu we toch bezig zijn deze band met andere bands te vergelijken, klinkt Philip in het nummer 'Something' af en toe als Sammy Hagar. Een compliment voor hem natuurlijk, want deze zanger (met name tijdens Van Halen-era) behoort tot n van de beste rockzangers ter wereld.
Niet van al die nummers ben ik onder de indruk. Er staan immers zeven goede nummers op dit elf- tellende album. Tot klassieker kan ik dit schijfje dus niet bombarderen. Het is echter een waardige release voor fans van bovengenomde bands.
Tracklist:
1. Tear Me Down
2. Falling
3. All Around Me
4. Bring Me Home
5. Sleeping Town
6. You See Three
7. Kings of Tragedy
8. Vertigo
9. Shades of Love
10. Unruly Child
11. Something
