Wat jammer. Wat ongelooflijk jammer. Het Engelse Sacred Mother Tongue heeft de kans gemist om echt een dijk van een plaat te maken. Dit jonge viertal uit Northampton had zoveel meer kunnen doen met hun talenten dan dat ze nu hebben laten horen op hun debuutalbum The Ruin Of Man. Het is een mix van melodische death, metalcore en thrash. Uiteraard geen originele combinatie, maar in principe zou je hier nog een goed album van kunnen smeden. En dat laat de band hier na.

Laat ik vooropstellen dat de bandleden zeker weten hoe je vette metal kan spelen. Maar om een onuitwisbare indruk te maken zal je het onderste uit de kan moeten halen. Er wordt zeker strak gespeeld, maar ik mis de bezieling en de passie. En juist dat maakt de band en de muzikant een topper. Het is jammer dat de band met The Ruin Of Man een iets te moderne metalcore-insteek wilt geven. Dit doet afbraak aan het album. De structuur van de nummers zijn te voorspelbaar. Op de tel nauwkeurig kan je een break, een versnelling of de afwisseling tussen clean en scream voorspellen.

Pluspunt van het album zijn de vocalen van Darrin South. Zijn cleane stem is lekker rauw en krachtig. Dit komt bijvoorbeeld uitstekend naar boven in Anger On Reflection. Het is iets wat ik vaak mis in metalcore, waar de cleane vocalen vaak zeikerig, traag en triest zijn. Echter vind ik dat de screams afbraak doen aan zijn vocale vermogen. Dat klinkt weer te hysterisch en valt bijzonder slecht in de smaak.

Dat er potentie in de band zit mag echter niet worden ontzien. Er is een lange weg te gaan, maar het zit er wel in. Meerdere riffs klinken lekker thrashy en krachtig. Het gebruik van solo�s in de tracks geeft het geheel nog wat smoel. Hoewel de nummers bijzonder veel op elkaar lijken, en dat dodelijk is voor de continu�teit van de plaat, glinstert er toch een diamantje onder de bagger.

Om alles nog even samen te vatten: Het album is saai en voorspelbaar, maar aan de andere kant verwacht ik op ��n of andere manier dat deze jongens er wel zullen komen. Ze zijn als een diamant die nog erg lang geslepen moet worden. Bepaalde elementen geven mij als liefhebber toch hoop voor de toekomst. Dus daarom zeg ik: dump de metalcore-invloeden en screams, werk aan originaliteit en speel met passie. Dan krijgen we misschien nog een hele goede erbij.

Tracklist:
1. The End
2. Anger On Reflection
3. Force Fed
4. Two Thousand Eight Hundred
5. The Man You Tried To Hide
6. Talking To The Ears Of The Deaf
7. ...The Assassin
8. The Suffering
9. Wake Up Call
10. Numb
11. �My Sins Have Become My Fears
12. A Final Idea
13. Hourglass