Zoals wel vaker het geval is bij Amerikaanse muzikanten zijn Jezus en God de drijvende kracht achter Cliffy. Helaas merk je dat ook aan de teksten. De band wordt neergezet als de nieuwe AC/DC en het web krioelt van superlatieven als "het beste album dat AC/DC nooit heeft gemaakt". Nou... beetje overdreven. Je hoort heel duidelijke AC/DC invloeden maar het gaat mij veel te ver om de heren maar als volwaardige kloon van de Australische helden neer te zetten.
Het klinkt allemaal wel aardig, maar voor mijn gevoel moet de vergelijking gaan tot het moment dat dit songmateriaal wordt bestempeld als AC/DC oefenruimte B-keus. Er zit geen enkele spirit in, de nummers zelf zijn niet meer dan redelijk waardoor de band de indruk wekt dat men meelift op een hype die door Airbourne is ingezet.
Nee, ik kan dit moeilijk serieus nemen. AC/DC, hoe eenvoudig de muziek ook is, hangt ook aan de persoonlijkheden binnen de band en daar zullen deze knapen menig puntje aan kunnen zuigen. Met alleen riffjes jatten kom je er niet. Daar verandert ook een ballad (Coming Home) niets aan; absoluut niet AC/DC-like en misschien is dit dan wel de bekende aap uit de mouw....
Tracklist:
1. It All Ends Tonite
2. Throwin Bones To The Wolves
3. Hell Aint A Good Place To Be
4. Through With You
5. Comin Home
6. Broken Hearted
7. Worldshaker
8. Power Surge
9. Chrome & Steel
10. Rhythm-N-Blues
11. We Are The Ready Ones
12. Its A Revolution