Metalcore blijft een merkwaardig genre binnen het alsmaar groter wordende muzikale spectrum. Na het succes van bands als Caliban en Killswitch Engage kwam er een gigantisch stroom op gang van allerlei klonen die ook op zoek waren naar het succes. Dat leverde incidenteel een aantal goede bands op, maar de meerderheid opereert tegenwoordig in de marge, of is inmiddels opgeheven. In Twente wordt het genre ook fanatiek uitgedragen door een band als Chiraw (met overigens prima resultaten), maar nu is er dan nog eentje bij gekomen. De band heeft Treatment en deze heren opereren vanuit Enschede.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik in de stemming moet zijn voor dit soort springerige muziek. Daarnaast ben ik wel een beetje verzadigd door de talloze bands die deze muziek spelen, maar elke band verdient een kans en dat geldt ook voor Treatment. Het blijkt al gauw dat dit bandje uit hele redelijke muzikanten bestaat. De gitaristen verdienen sowieso al pluspunten, omdat er ook regelmatig lekker melodieus gesoleerd wordt, toch een zeldzaamheid in deze door zwaar hakkende riffs en geschreeuw gedomineerde stijl. De drummer is ook goed bij de les, al kunnen we bepaalde ritmes inmiddels wel dromen. We hebben het inmiddels al minstens duizend keer gehoord dat de drummer het tempo omlaag gooit en dat de gitaristen volgen met enkele korte aanslagen. Toch gooit Treatment dit clich� nog een aantal keer in de strijd. Verder kennen we de muzikale kenmerken ook wel, want het is weer vooral de combinatie van melodieuze death metal, groove en een snufje hardcore waarmee de band voor de dag komt. Dat hoeft overigens niet storend te zijn, wanneer de uitvoering en composities kloppen.

Wat ik wel als storend heb ervaren is de nogal beperkte zang van Stefan Harbers. Hij neemt absoluut geen risico's en zowel schreeuwend als helder is hij best te pruimen, maar dat is nu juist het probleem. De eentonige krijsstem hebben we al vele malen eerder gehoord en ook de clean passages voel je al ver van tevoren aankomen. Niet dat hij slecht zingt, maar het is zo verdomde voorspelbaar. Het recept is bekend, even wat schreeuwen en dan weer over op het welbekende heldere refreintje. What I've Become is dan een kleine uitzondering, want hier probeert Stefan de muziek op een manier in te vullen die wel wat aan de (clean)zang van Eric Kalsbeek (Textures) doet denken. Het maakt de compositie wat sterker, al is het refrein helaas tenenkrommend zeikerig.

Over het algemeen is dit echter een best wel leuke EP die goed klinkt en ook heel behoorlijk ingespeeld is. Ik hoop echter wel dat de band in de toekomst wat meer risico's durft te nemen, want ik begin die uitgekauwde ingredi�nten heel erg beu te worden. Voor een jonge band als Treatment is dit echter geen slechte prestatie en het zal moeten blijken of de mannen zich weten te handhaven in de stroom aan releases van tegenwoordig. Overigens nog ��n puntje, kom niet weer aanzetten met een titel als Kill, want dat kan na alle vierhonderdnegentachtigduizend andere titels met dat woord toch echt niet meer.

Tracklist:
1. Down Again
2. Interlude
3. Slavery
4. What I've Become
5. Interlude
6. Kill