Wat opvalt aan Portals is het professionalisme waarmee wordt gespeeld. De bandleden hebben in de jaren genoeg sporen verdiend om steeds sterker voor de dag te komen. Wat de band onderscheidt van het grote grijze gebied is de onorthodoxe benadering van het genre. Waar andere bands zich krampachtig vasthouden aan vaste structuren, wijkt AGATG hier vanaf. Zo kan het voorkomen dat een nummer qua structuur eigenlijk voor geen meter klopt. Het is in ieder geval erg experimenteel. Tel daar het bizarre en hyperactieve keyboardgeluid bij en dan kan je concluderen dat de band een beetje het vreemde jongetje in de klas is.
Ondanks deze vreemde benadering blijft het natuurlijk wel deathcore. Dus ook op Portals mag je een opgefokt geluid verwachten dat gepaard gaat met vette breaks en hysterische vocalen. Daarin is ook AGATG niet bijzonder origineel. Wel moet ik bekennen dat ik veel slechtere pogingen heb gehoord om iets vets te produceren. En wat je hier hoort is gewoon prima werk.
Deathcore blijft echter een genre waarvan je moet houden. Portals vormt hierop geen uitzondering. Het is een ‘’love it or hate it’’-kwestie. Toch is AGATG een goede kandidaat om het vlaggenschip van het genre te worden. Een verrassende toevoeging in een uitgekauwd gebied.
Tracklist:
1. Interdimensionary
2. The 42nd Ego
3. My Cup's Half Empty
4. Skiff For The Suits
5. In The Empyreans
6. Saturnine
7. Violence In Fluid - Triceratops
8. Portals
9. I Lost My Loss Of Ruin
10. To Playact In Static
11. Tea Time Tibbons